Ściany (psioczenie na poetów)

[NathirPasza]

przestałem gapić się w sufit
gdy wszystkie stały się jednolitym
portalem do nicości

poszukałbym twoich oczu
spoconych codziennością
by odkryć na nowo
kolor świadomości

kolor i portal
rzep na myśli tym bardziej namolny
że świat opustoszał
wygnanymi filozofami

a ty
o miłości i samotności
nucisz mi kołysankę zmysłów
jak pułapkę

pozbawione prawdziwego bólu sidła

płynnej goryczy nie da się nabyć
lecz przyjdzie gdy zobaczysz
że świat ograniczył się do ścian i sufitów

[iskierka]

Ja bym z tego zrobiła dwa wiersze, ale to tylko moje gdakanie

[Gloinnen]

portalem do nicości

spoconych codziennością

kolor świadomości

o miłości i samotności

Jeżeli mogłabym coś doradzić... Postaraj się odrobinę odfiletować z nadmiaru "ości"...

"nicość" można zastąpić np. "niebytem"
"codzienność" - "dniem codziennym"

pozbawione prawdziwego bólu sidła

płynnej goryczy nie da się nabyć
lecz przyjdzie gdy zobaczysz
że świat ograniczył się do ścian i sufitów

Tutaj sugeruję, abyś spróbował zbudować przerzutnię

"pozbawione prawdziwego bólu sidła

płynnej goryczy
nie da się nabyć
lecz przyjdzie gdy zobaczysz
że świat ograniczył się do ścian i sufitów"


Może taka zmiana wersyfikacji byłaby lepsza?

Podoba mi się pointa. Pokazuje, jak bardzo człowiek jest odporny na wszelkie, płynące ze świata sygnały. Trochę jak w przysłowiu - "człowiek całe życie się uczy i umiera tak samo głupi, jak na początku". A jednak w którymś momencie przychodzi olśnienie. Doświadczenie graniczne, prowadzące do uświadomienia sobie najtrudniejszych prawd o sobie samym, o ludzkiej egzystencji... Może to być stan (przed)agonalny ("ściany i sufity skojarzyły mi się między innymi ze szpitalem). Może - obłąkanie (zamknięcie w azylu). Może - depresja, osamotnienie, mroczny stan ducha, gdy wszystko wydaje się jałowe, bezbarwne, bezsensowne. Ściany i sufity przytłaczają surowością, brakiem ciepła. Ludzie lubią tworzyć wokół siebie małe oazy, otaczać się przytulnością, pamiątkami.... A Ty przeciwstawiasz temu rzeczywistość pozbawioną ciepła. I w niej odkrywamy to, co najgorsze - i najprawdziwsze zarazem...

Pozdrawiam,


Glo.

[Halszka55]

..owszem "świat ograniczył się do ścian i sufitów"...niestety ;-)= i do mamony mieć posiadać kupić być to rzadkość ....

Dodano -- 03 gru 2012, 18:33 --

dla mnie wiersz pokazuje nasz świat jaki jest.. zły dobry smutny wesoły trudny lekki w portalach które sobie sami tworzymy ... uczestniczymy
- a ściany i sufity to nasze ja .. to kim czym jesteśmy każdy ma swoje akwarium a może przestrzeń ciągle do zdobycia - ot wolna wola .........

[anastazja]

poszukałbym twoich oczu
spoconych codziennością
by odkryć na nowo
kolor świadomości

...świat ograniczył się do ścian i sufitów... coś w tym jest, nie ma co rozpaczać, trzeba odnaleźć te oczy, tego świata, który był, nie ścianą i sufitem.

ps. ja też o ścianach i sufitach

Pozdrawiam.

[Ewa Włodek]

ściany i sufit - zamknieta, ograniczona przestrzeń. Wieloznaczna, tym bardziej, że w Twoim słowie nie ma - drzwi, czyli przełamania zamknięcia. Więc - czy to miejsce - to klatka, uwięzienie? Czy azyl, schronienie? Uwięzienie nbez możiwości wyjścia w pełni do świata, i tego, co niesie en bloc, czy schronienie przed tym? Dla mnie - niejednoznaczne, więc - intryguje.

pozdrawiam serdecznie...
Ewa