pamiętaj że trzeba oddychać

[em_]

dzisiaj po raz kolejny wstał nowy dzień
miało się wyjaśnić
miłość albo śmierć z miłości
wielkie coś

ciemność w nocy milczała
jakby jeszcze nie wymyślono żadnego języka
jakby nie było boga i kolei rzeczy
miłość
później śmierć przez zapomnienie

wczoraj po raz kolejny dzień nie miał końca
przeciągnął się

tak długo można istnieć w zawieszeniu
w chwytliwym geście
chociaż mówią że świat
tylko na zdjęciu nie może się zmieniać
a tu jest życie i w życiu czas
i czas na życie
no tak

ale to chwyta za serce
a to jest morderczy uścisk
coś
wielkie absolutne coś
nie wynika
nie wnika

nie puszcza

[iskierka]

Dobry tekst, nie mam zastrzeżeń. Czekam na kolejne
fajnie piszesz lubię cię czytać

[em_]

Dzięki Iskierko:-)

mam pytanie, czy aby na pewno - kolei rzeczy - czy może koleji ? I jeszcze czy może - ściskać za serce? Może lepiej zmienić na chwyta za serce?

[iskierka]

Moim zdaniem, może być tak jak jest

[Ewa Włodek]

mam pytanie, czy aby na pewno - kolei rzeczy - czy może koleji ? I jeszcze czy może - ściskać za serce? Może lepiej zmienić na chwyta za serce?

pozwolisz, że spróbuję odpowiedzieć?

jakby nie było boga i kolei rzeczy

w tym kontekście - masz poprawnie: kogo jakby nie było? kolei rzeczy...

ale to ściska za serce
a to jest morderczy uścisk

w tym kontekście - mogłoby być raczej ściska serce (chwyta za serce - to związek frazeologiczny używany w znaczeniu: rozczula, nastawia pozytywnie, ujmuje)

a teraz o wierszu: świat peela-peelki - jakby zawieszenie między ekstremami: miłością i śmiercią. Na jedną i na druga - nie ma wpływu, ani - nie ma wyboru. Pozostaje tylko - czekać, ze ściśnietym sercem... Tak czytam...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[Gloinnen]

Bardzo dobry wiersz. Jakże inny od tych wszystkich teen-blogowych wypocin o nieszczęśliwej (a jakże!) miłości! Wreszcie natrafiłam na utwór, który porusza tę tematykę w sposób uderzająco celny i prawdziwy, a jednocześnie bez posługiwania się słowną i metaforyczną tandetą. Każda myśl jest przekonująca, nawet "śmierć z miłości" ma tutaj dokładnie taki ciężar gatunkowy, jaki powinna mieć.

Wyobrażam sobie, że opowiadasz o uczuciu niespełnionym, nieodwzajemnionym. Z wielkim znawstwem ludzkiej psyche.

dzisiaj po raz kolejny wstał nowy dzień
miało się wyjaśnić
miłość albo śmierć z miłości
wielkie coś

Od razu sugerujesz, że ten stan ducha wszedł już peelce (peelowi) w nawyk. Coś w tym jest, w codzienności, gdy jeszcze łudzimy się resztkami nadziei. Może ktoś odwzajemni? Może ją spotkamy? Może coś wypełni tę palącą pustkę? A jeśli nie - to coś w nas bezpowrotnie obumrze. Niekoniecznie mówisz o samobójstwie. Raczej dopatrywałabym się tutaj śmierci symbolicznej. Utraty części siebie, skoro mówimy, że miłość jest cząstką duszy...

ciemność w nocy milczała
jakby jeszcze nie wymyślono żadnego języka
jakby nie było boga i kolei rzeczy

Doskonale opisana rzeczywistość nocnych godzin, gdy człowiek zostaje sam na sam ze swoim osamotnieniem, cierpieniem, rozpaczą, na którą nikt nie odpowiada. Jedynym, milczącym świadkiem jest ciemność - ta realna i ta emocjonalna. W takim momencie przychodzi absolutne zwątpienie we wszystko. Świadomość pogrąża się w otchłań bez cienia nadziei. I nawet nie można tego wyrazić słowami. Żaden język nie pozwoli tego właściwie ująć, nawet język kosmiczny...

miłość
później śmierć przez zapomnienie

Zastanowiłabym się nad wyodrębnieniem tego dwuwersu...

Zapomnienie rzeczywiście jest rodzajem umierania. Jak zaznaczyłam wcześniej - utratą tego, co było bardzo istotne dla naszej tożsamości. Bolesny to proces, niewątpliwie, stąd agonalny wymiar obrazowania.

tak długo można istnieć w zawieszeniu
w chwytliwym geście
chociaż mówią że świat
tylko na zdjęciu nie może się zmieniać

To prawda, że nieraz etap beznadziejnego zakochania się trwa bardzo długo. Nie każdy łatwo dochodzi do siebie. Tym bardziej, że - akurat w tym wierszu - dobrze jest pokazane karmienie się złudzeniami, iluzjami. Każdy dzień powtarza ten sam schemat - a więc robienie sobie nadziei, aby w nocy zapaść się w bezdenną przepaść. I taka sinusoida staje się zaklętym kręgiem - od jednej do drugiej skrajności. Znam bardzo dobrze z autopsji takie fazy. Nie każdy jest na tyle odporny, niestety, aby traktować to jako jedynie przemijający epizod, aby zaufać upływowi czasu.

a tu jest życie i w życiu czas
i czas na życie
no tak

A tymczasem - bardzo dobrze to podsumowałaś... Po prostu trzeba przyjąć na siebie i przechodzić, ze świadomością tego, że tak ma być... i że kiedyś nastąpi uwolnienie. O ile będziemy wystarczająco silni, aby udźwignąć teraźniejszość.

ale to ściska za serce
a to jest morderczy uścisk
coś
wielkie absolutne coś
nie wynika
nie wnika

nie puszcza

No właśnie. W momencie, gdy wydaje nam się, że znaleźliśmy się w matni, w pułapce, w klinczu - jak tutaj spojrzeć z dystansem, powiedzieć sobie - cierp i czekaj? I jeszcze - jak w tytułowej frazie - pamiętaj że trzeba oddychać.

Dużo mądrych przemyśleń można wysnuć po lekturze tego wiersza. Emocje zostały rozbebeszone z chirurgiczną precyzją. Podziwiam.

Pozdrawiam,


Glo.

[em_]

Ewo, dzięki za odpowiedź; zmieniłam jednak na -chwyta- i myślę, że kolejny wers wyjaśnia, jakie jest to chwytanie :-)

Glo, znowu jestem pod wrażeniem Twojej interpretacji :-) wiersz zrozumiałaś po prostu idealnie i jak jeszcze potrafiłaś to opisać..;-)
pozdrawiam

[anastazja]

wczoraj po raz kolejny dzień nie miał końca
przeciągnął się

tak długo można istnieć w zawieszeniu
w chwytliwym geście
chociaż mówią że świat
tylko na zdjęciu nie może się zmieniać
a tu jest życie i w życiu czas
i czas na życie
no tak

Są dni, które nie mają końca, i dalej niczego nie wiemy, w którą stronę, gdzie i z kim.
Piękny przekaz uczuć peela, dobrze skrojony wiersz, chce się czytać em_

[em_]

Dzięki Anastazjo :-)

Dodano -- 09 gru 2012, 20:28 --

Dzięki Anastazjo :-)

[Jarek B]

...wydaje mi się to inspiracją z innych wierszy...ale być może jestem w błędzie:)-pozdr

Dodano -- 10 gru 2012, 16:00 --

...wydaje mi się to inspiracją z innych wierszy...ale być może jestem w błędzie:)-pozdr