Serce które znałam

[anastazja]

życie zwyczajnych ludzi
odmierza czas
w oczach ciągle głodnych dzieci
wycieranych rąbkiem fartucha

troskliwie dzieliła serce
wkładając
w każdą wyciągniętą dłoń

wiele słów wśród obcych
błąkało się pomiędzy językiem
a głuchą ścianą uszu



2010

[Ewa Włodek]

wspomnienie matki i tego, że potrafiła w zimnym, nieprzyjaznym świecie wyczarowac ciepło i podzielić się nim...Miło było poczytać, Anastazjo...

uśmiechy dołaczam liczne...
Ewa

[Gloinnen]

nieszczególne życie zwyczajnych ludzi

Proponuję zrezygnować z określenia "nieszczególne". Po pierwsze - powtarza już myśl zawartą w sformułowaniu "zwyczajnych ludzi". Poza tym - polemizowałabym (w odniesieniu do treści wiersza) z zasadnością tego przymiotnika. Według mnie - wspomniane słowo ma raczej konotacje pejoratywne. "nieszczególne" - nudne, banalne, niczym się nie wyróżniające, bezwartościowe"... A przecież właśnie pochylasz się nad nim, chcesz oddać mu swoim wierszem mały, prywatny hołd.

Mam dwie propozycje:

"życie zwyczajnych ludzi"

albo

"pozornie nieszczególne życie
zwyczajnych ludzi"

odmierza czas
wytartych rąbków fartucha
ciągle głodnych dzieci

Tu jeszcze przemyślałabym kompozycję.

"odmierza czas
w oczach ciągle głodnych dzieci
wycierany rąbkiem fartucha"

troskliwie dzieliła serce
wkładając
w każdą wyciągniętą dłoń

Proste, ale jakże swojskie, ciepłe... Gdy nic już nie ma - zawsze można podarować komuś miłość.

wiele słów wśród obcych
błąkały się pomiędzy językiem
a ścianą uszu

Tutaj również pokusiłabym się o drobną korektę.

"wiele słów wśród obcych

błąkały się pomiędzy językiem
a głuchą ścianą uszu"

Inna wersyfikacja chyba wypada zgrabniej. Zaproponowałam "głuchą", aby podkreślić niezrozumienie, wyobcowanie peelki, która znikąd nie może oczekiwać wsparcia.

Przy zachowaniu pierwotnej wersyfikacji - konieczne jest poprawienie składni.

"wiele słów wśród obcych
błąkało się pomiędzy językiem
a(...)"

Wiersz podejmuje jeden z Twoich ulubionych tematów - ubóstwo, dramat kobiety-matki, która toczy ciężką walkę z życiem i potrafi jedynie kochać - na przekór przeciwnościom losu, choć miłość ta ma bardzo gorzki smak...

Pozdrawiam,


Glo.

[coobus]

I ja znam takie serca. Niestety, znam i inne, które pominę milczeniem
Te akurat są warte oprawienia w wiersze.

[em_]

- głucha ściana uszu - chyba nie można znaleźć lepszej metafory puentującej ten wiersz .
Pozdrawiam

[anastazja]

Ewuś - dziękuję za słowo.

Z uśmiechem pozdrawiam



Glo - duszku tego forum, dobrze mieć taką opiekunkę, zawsze widzisz i wiesz.

Serdeczne dzięki




Cobus wdzięcznam, za spojrzenie.

- głucha ściana uszu - chyba nie można znaleźć lepszej metafory puentującej ten wiersz .

pozdrawiam ciepło

[Jarek B]

...chyba "wycieranych":)...no może się nie znam:

[anastazja]

...chyba "wycieranych":)...no może się nie znam:

chyba znasz