śnieg i dziewczyna

[Słownik Polny]

śnieg i dziewczyna

po śniegu, śniegu pierwszym, najbielszym
drugi przyjdzie o ton ciemniejszy
zwali się z nieba na łeb kaszą ciężką, manną
pojadą po nim ludzie sanną

a trzeci spadnie jak dojrzały strup –
po takim tylko lód.

pierwsza dziewczyna łono zakrywa dłonią
druga - śmielsza, czytała w wierszach:
rozkosz wstyd zatruwa
a trzecia wrząca smoła – ta zastygnie w asfalt.

i co po takim życiu ?
zapłacz.

[iskierka]

Naprawdę dobry wiersz. Obrazowy i refleksyjny jednocześnie.
Cały wiersz świetny, Jestem pod wrażeniem.

[Sede Vacante]

Trochę w tym chaosu, trochę za dużo słów.
Odchudziłbym, przerzedził, żeby się płynniej czytało i wtedy można by coś z tego wyciągnąć. Bo na razie dość nierówno napisane, można się pogubić momentami i nie ma jakiejś spójności w stylu.
Moje sugestie:

po śniegu pierwszym, najbielszym
drugi przyjdzie, o ton ciemniejszy
zwali się z nieba na łeb kaszą manną
pojadą po nim ludzie sanną (tutaj bym zmienił sannę na coś o większej ilości sylab, żeby się zgadzało rytmicznie. Brakuje mi jednej sylaby.)

trzeci spadnie jak dojrzały strup –
po takim tylko lód.

pierwsza łono zakrywa dłonią
druga - śmielsza, czytała w wierszach:
rozkosz wstyd zatruwa
trzecia wrząca smoła – ta zastygnie w asfalt. tutaj totalny bałagan rytmiczny. do gruntownego remontu.

i co po takim życiu ?
zapłacz. puenta mi nie pasuje, odstaje od reszty, nie nawiązuje za bardzo. ale to moje osobiste zdanie.

[coobus]

Ja też przyklasnę Masz mocne wejście.

[Gloinnen]

Ja polemizowałabym z uwagami Sede. Gdyby to miała być klasyczna forma rymowana, to może warto popracować nad płynnością rytmu. Lecz to, jak rozumiem, wiersz wolny. Czasem melodię tworzy nie tylko długość sylab. Wydaje mi się, że w tym akurat utworze bardzo ważnym środkiem poetyckiego wyrazu mogłaby być wersyfikacja, choć stałoby się to - kosztem rozbicia regularnego układu (tetrastych - dystych - tetrastych - dystych).

drugi przyjdzie o ton ciemniejszy

drugi przyjdzie
o ton ciemniejszy

pojadą po nim ludzie sanną

pojadą po nim ludzie
sanną

druga - śmielsza, czytała w wierszach:

druga - śmielsza,
czytała w wierszach:

a trzecia wrząca smoła – ta zastygnie w asfalt.

a trzecia - wrząca smoła; ta zastygnie
w asfalt.

rozkosz wstyd zatruwa

Jeżeli jest to rodzaj wtrącenia (czyli sugestia, co bohaterka liryczna wyczytała w wierszach) - dobrze byłoby ująć te słowa w kursywę, wyodrębnić jako - nawet fikcyjny - cytat.

Bardzo ciekawe obrazowanie. Sielski obraz padającego śniegu powoli przechodzi w obraz rozkładu, choroby, umierania. Połączenie zimy z kobiecością - znany motyw, został zestawiony z refleksją o przemijaniu - w sposób innowacyjny, świeży, z dużą dawką liryzmu, pomimo elementów turpistycznych ("dojrzały strup").
Pierwszy śnieg jak entuzjastyczna młodość, później - błoto, starość, śmierć... I trzy dziewczyny - trzy etapy ludzkiego życia, które na końcu opłakujemy (dyskretne nawiązanie do roztopów).

Zastanowiłabym się jeszcze nad interpunkcją. Współcześnie wielu Autorów traktuje ją dość swobodnie, ale ja osobiście jestem zdania, że jeśli już się decyduje skorzystać z jej dobrodziejstw, to należałoby zachować konsekwencję.

Pozdrawiam,


Glo.

[e_14scie]

Tekst robi wrażenie, jest świeży, oryginalny i na pewno nie do ominięcia i zapomnienia.
Ale jest to raczej wiersz z gatunku eksperymentalnego. Zbyt dużo rymów wpadających na siebie, by nie przebijały współbrzmieniem. Mnie się to akurat podoba, co mniej? Wersyfikacja o której mówiła Glo.

[Ewa Włodek]

po śniegu pierwszym najbielszym
przyjdzie drugi o ton ciemniejszy
zwali się na łeb ciężką manną
pojadą po nim ludzie sanną

trzeci spadnie jak dojrzały strup
po takim tylko lód

pierwsza dziewczyna zakrywa
druga śmielsza czytała w wierszach
"rozkosz wstyd zatruwa"
trzecia wrząca smoła
zastygnie w asfalt

zapłacz

pozwoliłam sobie tak przeczytać. Wiersz - ciekawy...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Alek Osiński]

Dobre

trzecia - mistrzowska

mam jedną wątpliwość

rozkosz wstyd zatruwa

a nie - "wstyd rozkosz zatruwa" ?

[Słownik Polny]

Jestem zobowiązany za wszelkie, pomieszczone przez Państwa powyżej uwagi.

Melodia wiersza mieszka - co oczywiste - w autorze. Melodia tego wiersza sporo zawdzięcza Okudżawie, trochę Schubertowi, a trochę zaokiennej aurze. Wersyfikacja zaś nie kryje pokrewieństwa z czechowiczowską, która też swego czasu była uznawana za eksperymentalną i sporną.

Wiersz jest świeżynką. Zatem wszelkie uwagi dotyczące odbioru czytelniczego zastosowanej przeze mnie konstrukcji przyjmuję z uwagą i zainteresowaniem.

[anastazja]

a trzeci spadnie jak dojrzały strup –
po takim tylko lód.

dobrze czytać ten rodzaj poezji, mnie sie podoba.