Dyzio niszczyciel

[Gabriela]

Świat cię nie kocha. Pamiętaj jednak, żeby robić swoje.
Stephen King



przecież nigdy nie przestał
być pyłem

odkąd dom
dla niego cały świat
okazał się gwiazdą
upadł

które niebo jest moje?

to które udepczesz

[MarkTom]

Świat cię nie kocha. Pamiętaj jednak, żeby robić swoje.
Stephen King



przecież nigdy nie przestał
być pyłem

odkąd dom
który był dla niego całym światem
okazał się gwiazdą
upadł

które niebo jest moje?

to które udepczesz

Tam dom Twój gdzie serce Twoje


Spokojne całkiem serce moje
W łódeczce Twojej ciepłej dłoni
Niczego teraz się nie boję
Bo ona jedna mnie ochroni

Już żadne słowo nie rozdzieli
Na moje - twoje, jej i jego
Największym z ludzkich myślicieli -
I głupcom - całkiem.. nic do tego

Już nie rozdzielą, nie rozedrą
Na dwoje, naszych losów obu
Splecione są, stopione w jedno
I tak je pokażemy Bogu

Najczulszą częścią swojej duszy
Zapadam w Twego serca głębię
Choćbyś założył dom wśród głuszy
Gdzie serce Twe - tam będę...


Gabi niech cytowany wiersz będzie komentarzem.Zgrabny ten Twój Dyzio

[Sede Vacante]

Dom - cały świat okazał się gwiazdą. Spadającą? Pięknie błyszczącą?
Upadł - dom? Czy mieszkaniec domu, gdy zorientował się, że dom jest gwiazdą?
To jest dla mnie niejasne.

Chce się zatrzymać na puencie. Ona chyba właśnie ratuje tekst, który wcześniej, moim zdaniem, trochę grzęźnie w tej "gwieździe".
Właściwie, nawet, gdyby "odciąć" puentę i pozostawić ją samą, jako miniaturę, to byłoby bardzo smakowite.

"które niebo jest moje?

to które udepczesz"

Albo wyjaśnić trochę, naświetlić, co z tym domem, z jego zmianą z "całego świata" w "gwiazdę" i w czym tkwi dramat.

[Gabriela]

Sede; w postrzeganiu/wartościowaniu.
Gwiazdy w z punktu widzenia człowieka (tutaj z Ziemi) wydają się mniejsze.

[Sede Vacante]

Ok, teraz jest to dla mnie już zupełnie czytelne i stało się smakowite
Trzeba tylko "klucza" do tej gwiazdy.
Pięknie to teraz się komponuje.

[Gabriela]

fajnie