Zimna prawdziwa historyjka

[Halszka55]

i jak to było zanim mnie olśniło
siadło w głowie i uciekło
a niech to

a miało być okrąglutkie i zgrabne
pochwalone docenione mądre
poszło se

teraz dwoję się i szukam przepraszam
już nic nie znajdę magnes nie działa
macham ręką

a tam za oknem świat skuty mrozem
zdeptany trawnik szuka białej szaty
skurczyła się

mnie senność w oczy zagląda
pisze w sercu pieśń poeta księżyc
niby-piórem

jutro w równiutkich literkach usiądzie
opowieścią o tym co zobaczą szyby
drżącymi linijkami

powstaną malowane mrozem kwiaty
a w nich ukryta proza życia

[iskierka]

poszło se

może sobie, lepiej co?

[Alek Osiński]

powstaną malowane mrozem kwiaty
a w nich ukryta proza życia

jak byłem mały to takie kwiaty wydawały mi się czystą poezją,
później jednak przekonałem się, że często powstają również
w mieszkaniach, gdzie lokatorzy nie mieli w zimie na opał i to
dosłownie była proza życia...

[Halszka55]

..hm i o takie mi chodziło - jako dziecko kładłam dłoń na szybie nie wiem dlaczego witając się z kwiatem ;-)= a sople wkładaliśmy do ust z siostrami ..czując niebo

/wiersz powstał z głębokiej nie-pamięci/ ..idę wkleić gdzie indziej - dzięki za podpowiedz

[Jarek B]

....gówno:)...nic więcej

[Halszka55]

każdy ma swoje gówna../także i ty/... spłukujesz i żyjesz dalej ;-)=