aura...

[iskierka]

Chodźmy na spacer
wszędzie tak biało
jest

zaspane jeszcze miasto
oświetlają magiczne
latarnie

zerwany przez burzę dach
odsłania nagie
niebo


drzewom opadły gałęzie
dźwigając wielki puch

po zmianie

chodźmy na spacer
biały

przez zaspane jeszcze
miasto

wśród
magicznych latarni

zerwany przez burzę dach odsłania
nagie niebo

dźwiga
wielki puch

[P.A.R.]

drzewom opadły gałęzie

mnie też...

[Damian Sawa]

Iskierko, na początku swojego pisania mając zaledwie 16 lat strasznie wkurzały mnie negatywne komentarze, najczęściej nic nie wnoszące. Nie do końca potrafię odnieść się do tego co piszesz, podejmujesz się dość prostej tematyki. To jest fajne, bo sam też tak robię.
Jednakże u Ciebie brak tworzenia z rzeczy prostych czegoś "wyjątkowego".
To trudna umiejętność. Nie każdy traktuje pisanie poważnie. Rozumiem. Ale czytając to co wyżej, ciężko przekonać się do tego że pisać każdy może. Bo owszem może, ale czasami wypadałoby z publikacją tego poczekać...

Nie obrażam, szczerze mówię co czuję.

[Alek Osiński]

a na co Ci to "jest" Iskro:

ale idea impresji fajna...

chodźmy na spacer
biały

przez zaspane jeszcze
miasto

wśród
magicznych latarni

zerwany przez burzę dach odsłania
nagie niebo

dźwiga
wielki puch


osobiście tak to czytam...

[skaranie boskie]

Co Wy na to drodzy Użytkownicy?

Chodźmy na spacer
wszędzie tak biało
jest

zaspane jeszcze miasto
oświetlają magiczne
latarnie

zerwany przez burzę dach
odsłania nagie
niebo


drzewom opadły gałęzie
dźwigając wielki puch

Gdzie indziej zaś

Zimowy spacer

Chodźmy na spacer, wszędzie tak biało,
nie musisz dawać mi gwiazdki z nieba,
bo gwiazdki z nieba same spadają
tylko je w dłonie pochwycić trzeba.

Drzewom opadły gałęzie do ziemi,
dźwigają puszyste wielkie poduchy,
do wiosny będą pod nimi drzemać,
i biała cisza, przyjemna dla ucha.

Śnieg taki lśniący, że razi w oczy,
i aż się prosi by w dłoniach go lepić.
Będziemy tutaj do późnej nocy
bawić się w śnieżki jak małe dzieci.

Mróz się dobiera do naszych ciał
i coraz mocniej szczypie nas w uszy,
jakby interes jakiś w tym miał
by nasz hart ducha do reszty skruszyć.

Księżyc się skulił na mroźnym niebie,
światełka w oknach jak gwiazdy gasną,
chyba do domu wracać już trzeba,
w domu przytulnie, ciepło i jasno.

Resztki śniegu topnieją na skroni,
do kuchni idę czajnik nastawić,
gorąca herbata paruje w dłoni.
Radości życia nas nic nie pozbawi.

Czy nie dziwi Was ta zbieżność?
A oto link do pierwowzoru. http://www.wiersze.annet.pl/w,,23320

[Ania ayalen]

zastanawia Skarabeuszu. Sklania do bacznej obserwacji- tylko.

[e_14scie]

zastanawia Skarabeuszu. Sklania do bacznej obserwacji- tylko.

...jako podstawowa działalność na portalu...

[Ania ayalen]

bo ja wiem, czy tylko na portalu. Wszedzie jest zycie.Obserwujac mozna wiele zauwazyc. Wiem, zmienilam sens Twojego.pytania, ale celowo. Wszedzie sa ludzie - wokol nas i my wsrod nich. Wiec wszedzie trzeba byc czlowiekiem przede wszystkim, dla tych innych czlowiekow . A potem poeta, rymokleta
czy co tam komu pasuje, tak to widze. I wiesz co- latwiej byc nauczycielem, trudniej uczyc sie siebie od tych.ktorzy nie sa tacy jak my. Ale to jedyna droga chyba zeby nie okazac sie glupcem. W koncu jest nim.ten kto juz sie nie uczy a nie ten kto jeszcze nie umie...
dodam jeszcze- popatrz: ci ktorzy sa ponad nami- sa nasza nadzieja. Nadzieja na to ze i my kiedys siegniemy ich poziomu. Oni patrza na nas z wiara ze zdolamy- byli tu gdzie my, wiec wiedza ze mozna. Wierza w nas Teraz spojrz w dol, czy za siebie- tam pozostali ci ktorzy patrza z nadzieja na Ciebie, wierzac ze pewnego dnia beda tak dobrzy jak Ty. Jesli nie podamy im reki- ktoz poda ja nam? Jezeli.my nie wierzymy w tych ktorzy ida naszym sladem- kto uwierzy w nas...?

[Gloinnen]

Myślę jednak, Aniu, że chyba nie każdy ma w sobie predyspozycje do...
Portal literacki to taki mikroświat, w którym potrzebne są najróżniejsze funkcje. Jedni piszą wiersze, inni komentują, inni roznoszą drinki, jeszcze inni - zabawiają towarzystwo. Spotykamy się, poznajemy, uczymy nawzajem siebie - poprzez wiersze wchodzimy nieraz w bardzo intymne relacje. I tu - bach! trywialne reality show.
Musi być w tym wszystkim ktoś, kto zajmuje się najmniej wdzięczną rolą porządkową. Ścierać podłogę, jak ktoś po pijanemu się zhaftuje. Pilnować, żeby nikt nie podpalił kosza na śmieci i nie okradł innych gości. Nie dopuścić do tego, żeby ktoś wbił nóż w stół podczas gry w pokera. Niezależnie od pokładów empatii, od wzniosłych ideałów, od umiłowania ludzkości...

[e_14scie]

nie każdy ma w sobie predyspozycje do...

O to tu chodzi.
Jeśli działalność ma cechy permanentne i konkretne skłonności do kleptomanii, nie znaczy, że u okradanych czy służb porządkowych, powinna narodzić się zgoda. Nikt nie ma ochoty biorąc pod uwagę określone miejsce i cel tego miejsca, trzymać bezustannie ręki na pulsie. Jednorazowy wyskok/błąd, może być ew. wytłumaczony przy daleko idącej dobrej woli, ale kilka? Człowieczeństwo, nie ma tu nic do rzeczy. Nikogo nie zabijamy, a jedynie nie dopuszczamy do przestępstwa, biorąc na siebie odpowiedzialność.