Delta

[Gloinnen]

Między właściwym słowem
a ujściem rzeki
przechodzi wielu ludzi.

Przecieki. Dziurawe czółna
wydrążone we śnie.

Nic nie trwa. Tylko woda
upływa z pęknięć
w milczeniu.



____________________
Glo.

[iskierka]

świetny, jak dla mnie idealny,
nie mam żadnych uwag

[triste]

Tak, przez nasze życie przechodzą różni ludzi, chyba to dzięki nim nabieramy doświadczenia i oceny. hmm... tak sobie myślę, że czas mija, mija, ale chyba największą zaletą czasu jest to, że z niecierpliwością czekamy na jutro lub mamy co wspominać po jutrze. Glo, pozdrawiam i gratuluję wiersza

[ble]

Delta, Delta, słyszę Was. Odpowiedź?

[Dante]

O rany, to mnie przerasta intelektualnie
Cały wieczów bedę myslał

Ale dla Ciebie, Glo zawsze

[e_14scie]

Między właściwym słowem
a ujściem rzeki
przechodzi wielu ludzi.

To jest rewelacyjne, Glo.

[Bonifacio Sieczepia]

Glo, coś mi tu zgrzyta.
Przez dziury w czółnach woda wpływa.

Przez pryzmaty słów dostrzegam morze wody.

[Dante]

Gloinnen pisze:
Między właściwym słowem
a ujściem rzeki
przechodzi wielu ludzi.


To jest rewelacyjne, Glo.

Ewo, a ja kompletnie tego zwrotu nie rozumiem.
Zdaję sobie sprawę, że tłumaczyć Autorowi, co chciał w wierszu powiedzieć jest niebyt fortunnie, ale moge spytać Ciebie-jako komentatora- co Cię w tym zwrocie zachwyciło, a przede wszystkim jak go rozumiesz.
Będę wdzięczny za informacje, może (a raczej napewno) czegos się nauczę.

Pozdrawiam jak zwykle serdecznie
AD

[411]

Nic nie trwa. Tylko woda
upływa z pęknięć
w milczeniu.

Woda? Dla mnie to czas, ale cudnie je podmienilas.

Gratuluje daru obserwacji.
Czasem sie boje, ze wszystkich nas robisz w konia (trojanskiego nawet) i masz 113 lat...
Ale i tak pieknie piszesz. Chocby z lupa.

Milego, J.

[e_14scie]

Gloinnen pisze:
Między właściwym słowem
a ujściem rzeki
przechodzi wielu ludzi.


To jest rewelacyjne, Glo.

Ewo, a ja kompletnie tego zwrotu nie rozumiem.
Zdaję sobie sprawę, że tłumaczyć Autorowi, co chciał w wierszu powiedzieć jest niebyt fortunnie, ale moge spytać Ciebie-jako komentatora- co Cię w tym zwrocie zachwyciło, a przede wszystkim jak go rozumiesz.
Będę wdzięczny za informacje, może (a raczej napewno) czegos się nauczę.

Pozdrawiam jak zwykle serdecznie
AD

Nie wiem, czy ode mnie nauczysz się czegokolwiek, przecież moja interpretacja nie musi być słuszna i taka, jaką miała na myśli Autorka budując wiersz.
Pamiętaj, że ona jest wyłącznie moja, Dante.
Ujście rzeczne jest jak wiadomo końcem biegu samej rzeki, gdzie wpada do większego basenu wodnego (czytam spokój/stabilizacja). Rzeka nie ma już tej wartkości, która była. Jeśli osadza to, co niosła swym prądem - zdarzenia, słowa, czyny - rozumiem jako pozostałość po spotykanych ludziach, zanim padnie to najwłaściwsze słowo/zdarzenie, najwłaściwszy człowiek, na jakiego się czasem czeka całe życie, lub osiągnie wspomniany spokój. Poza tym Panta rhei jak woda...
Również pozdrawiam.