Taka

[kamyczek]

wiosenna, naiwna, lubi kontrasty. wzbiera kolorami,
układając się w różne kształty, tworzy siebie z doznań,
myśli, obrazów. taka najzwyklejsza, z wiarą w dom –
żywiczne szczapy dające bezwarunkowe ciepło.

upalnie, w porywach bez skali. w orzeźwiającym rannym
powietrzu toruje sobie drogę jeszcze niepewne światło*
kilka słów na pożegnanie, że zawsze i choćby najdalej,
wszystko jedno gdzie, przecież kocham. wiem.

inna perspektywa i dni niepewne bardziej, niż noce znaczone
synapsą. klik. szklana pogoda, szyby niebieskie**. chłodno.
miłość marszczy się, wiotczeje, jak owoce głogu zbierane
po pierwszych przymrozkach – zyskuje na aromacie.




* Maria Valtorta — Poemat Boga-Człowieka. Księga II
** Lombard – „Szklana pogoda”

[iskierka]

wzbiera kolorami,

a nie wybiera?

[Damian Sawa]

Świetny tekst! Widać opanowanie autora. Obrazy które przedstawiasz są dojrzałe, wszystko na swoim miejscu! Zostaję czytelnikiem!

ps:wzbiera - jak najbardziej poprawnie! Dlaczego ludzie zamiast szukać sensu w treści to próbują na siłę pokazać błędy, których ja tutaj nie widzę. Korekta zaś jest wg mnie sprawą drugorzędną! Nauczmy się czytać mądrze.

[kamyczek]

Witaj, Iskierko, wzbiera, jak najbardziej miało być.
wzbiera kolorami w sensie: napełniać się, stawać się pełnym kolorów.
Dziękuję za czytanie i komentarz. Pozdrawiam ciepło.

Witaj, Damianie Sawo, miło mi, że znalazłeś coś dla siebie.
Zapraszam pod pozostałe teksty.
Pozdrawiam.

[anastazja]

wiosenna, naiwna, lubi kontrasty. wzbiera kolorami,
układając się w różne kształty, tworzy siebie z doznań,
myśli, obrazów. taka najzwyklejsza, z wiarą w dom –
żywiczne szczapy dające bezwarunkowe ciepło.

Piękny wiersz o uczuciu, podoba mi się obraz pierwszej, metaforycznie stworzyłaś cudowny kadr filmu, który wprost widzę - kamyczku zauroczyłaś.

Pozdrawiam

[coobus]

Zaświeciłaś białym kamyczkiem pośród drogi, dostrzegalna, jasna. Tak Cię widzę w świetle powyższego wiersza

[Ewa Włodek]

miłość - iloez ona może - nieraz - wszystko od niej zależy. Czasem wydaje się jak owe owoce głodu po przymrozku - zwiotczała, ale moze jeszcze zaskoczyć, wszystkim co najlepsze...
Spodobało mi się Twoje słowo, a Marię Valtortę - przeczytałam, a jakże...I wiele tam - miłości...

pozdrawiam z uśmiechami...
Ewa

[kamyczek]

Piękny wiersz o uczuciu, podoba mi się obraz pierwszej, metaforycznie stworzyłaś cudowny kadr filmu, który wprost widzę - kamyczku zauroczyłaś.

- anastazjo, jeśli tak, to i ja się cieszę, dziękuję!

coobusie -

Zaświeciłaś białym kamyczkiem pośród drogi, dostrzegalna, jasna. Tak Cię widzę w świetle powyższego wiersza

- przekonaleś mnie, że warto pisać. Dziękuję!

Ewo,

miłość - iloez ona może - nieraz - wszystko od niej zależy. Czasem wydaje się jak owe owoce głodu po przymrozku - zwiotczała, ale moze jeszcze zaskoczyć, wszystkim co najlepsze...
Spodobało mi się Twoje słowo, a Marię Valtortę - przeczytałam, a jakże...I wiele tam - miłości...

- miłość to esencja życia... Dziękuję, Ewo.


Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie.

[Alek Osiński]

szklana pogoda, szyby niebieskie**.

ojej, kiedy to było, te szyby niebieskie były od czarno-białych telewizorów,
teraz już takich chyba nie ma, a wiersz bardzo ładny

[kamyczek]

kamyczek pisze:
szklana pogoda, szyby niebieskie**.


ojej, kiedy to było, te szyby niebieskie były od czarno-białych telewizorów,
teraz już takich chyba nie ma, a wiersz bardzo ładny

- Alku, teraz są niebieskie od komputerów.
Dziękuję w imieniu wiersza i swoim, miło, że się spodobał.
Pozdrawiam.