tam mnie szukaj

[iTuiTam]

• • • tam mnie szukaj
      
      
      
      są w nas słowa schowane
      na później ezoterycznie
      rozumiane jak uśmiech
      zagadka Mony Lizy z domu włoskiego
      nieba
      sięgamy po nie w chwilach
      opustoszałych gniazdach ocierających się
      o zmatowiałe gwiazdozbiory
      
      obawiamy się słów nagich
      prawdy która toczy od środka
      w snach czmychających przed łukiem
      światła znad framugi horyzontu
      w ciemności bezpiecznie niewidomi
      na głucho zamknięte przestrzenie
      
      odkrywamy Eureki od dawna
      zaznaczone w atlasach doskonałych
      trójwymiary tajfunów co do kwadransa
      tak bogaci w przewidywalność strachu
      poddani wielkościom dużym i małym
      
      prowadzeni za rękę zakręt po zakręcie
      nie zwracamy uwagi na drzewa mrowiska
      ptaków szkice jesienne
      nie mają czasu na przystanek
      w codziennościach rutyny dla innych
      
      mruczy w nas nieustanne om
      kołujące spokojem opadania
      pióra ciała duszy w otchłań
      gdzie będziemy czekać
      na siebie
      jeśli zdołamy wcześniej wyszeptać zaklęcie
      i dokładny adres
      
      
      © iTuiTam
      17 I 2013

[coobus]

Bardzo ładny wiersz, i w słowie i w treści, chyba jeden z ładniejszych, na jakie ostatnio trafiłem. Pozostaję pod wrażeniem

[iTuiTam]

Bardzo dziękuję za czytanie, Coobus-ie. Posyłam uśmiech albo dwa.

[Ewa Włodek]

my - ludzie, i nasze tak zwane wnętrza: myśli, uczucia, motywacje - wszystko, co nami kieruje w życiu, co nas sytuuje wobec samych siebie i wobec otaczającego świata. Jesteśmy sumą wszystkiego, co dajemy od siebie i przyjmujemy od innych. A w ostatniej strofie - nawiązujesz do buddyjskich mantr, do ich - buddystów - wiary w odradzanie się, przechodzenie kolejnych stopni w samodoskonaleniu. I na tej "drodze" - energie, dusze, jak zwał, tak zwał - mogą się "odszukać" w tak zwanych związkach karmicznych...
Tak Cię odczytałam, ale może - nadinterpretuję?

pozdrawiam z uśmiechami...
Ewa

[Sokratex]

mruczy w nas nieustanne om

Piękny wiersz

[anastazja]

obawiamy się słów nagich
prawdy która toczy od środka
w snach czmychających przed łukiem
światła znad framugi horyzontu
w ciemności bezpiecznie niewidomi
na głucho zamknięte przestrzenie

Wielkiej urody wiersz iTuiTam widać pracę.


nie obraź się, tak mi się samo nasunęło, wiem
nie każdy lubi przerzutnie.

obawiamy się słów nagich
prawd które toczą od środka

Serdeczności

[ono]

bardzo ładny wiersz !, ale czy czasami nie jest zbyt opowiadaniowo?, ale i tak

[iTuiTam]

my - ludzie, i nasze tak zwane wnętrza: myśli, uczucia, motywacje - wszystko, co nami kieruje w życiu, co nas sytuuje wobec samych siebie i wobec otaczającego świata. Jesteśmy sumą wszystkiego, co dajemy od siebie i przyjmujemy od innych. A w ostatniej strofie - nawiązujesz do buddyjskich mantr, do ich - buddystów - wiary w odradzanie się, przechodzenie kolejnych stopni w samodoskonaleniu. I na tej "drodze" - energie, dusze, jak zwał, tak zwał - mogą się "odszukać" w tak zwanych związkach karmicznych...
Tak Cię odczytałam, ale może - nadinterpretuję?

pozdrawiam z uśmiechami...
Ewa

Dziękuję za czas poświęcony wierszowi, za interpretację, która absolutnie 'nadinterpretacją' nie jest.
Utwór raz pokazany Czytelnikowi należy w dużej mierze do Czytelnika.

serdecznie
iTuiTam

Dodano -- 27 sty 2013, 10:39 --

mruczy w nas nieustanne om

Piękny wiersz

i róża piękna też za wiersz

dziękuję

serdecznie
iTuiTam