Jak sopel lodu

[EurydykaI]

Oj, pobiegnę ja polecę, do mego kochania,
poprzez śniegi, poprzez mrozy, usiądę na progu.
Tu zapukam w drzwi zamknięte, serce zamarznięte,
i zapytam, może mogę ogrzać ciepłem jego.

Czy nie znajdzie trochę żaru, uczuć odrobiny,
by roztopić sople lodu i płateczki śniegu.
Chociaż białe są i srebrne, trochę kryształowe,
to zmroziły moje serce, zamroziły dłonie.

A na dworze zima straszna i wicher szaleje,
usiądziemy przy kominku, będzie nam radośnie.
Przytulimy ciepłe dłonie myśli rozbiegane,
żarem ognia ogrzejemy uczucia zranione.
11.02.2009 Eurydyka- Lidia

[Alf Abet]

ależ tu dużo uczuć gorących...aż mi się serce zrywa do lotu

[EurydykaI]

Witaj Alfie Abecie, dziękuję za radość i miłe słowo. Serdeczności dla Ciebie

[Ewa Włodek]

stylizacja, Eurydyko? Taka na np. rokokową poezję kobiecą? Bo tak mi "pobrzmiałaś"...

pozdrowieńka ciepłe posyłam...
Ewa

[anastazja]

Lidio, jakoś mniej mi się podoba, w innym temacie chyba pisałaś lepsze. Może tylko ja, bo i wiek nie ten.

Serdecznie pozdrawiam

[EurydykaI]

Witam Was pięknie dziewczynki, Ewo i Anastazjo. Masz rację Ewo, czasami można trochę inaczej, właśnie w innym stylu.
Anastazjo, trochę smutneczkiem we mnie powiało, że nie bardzo się Tobie podoba taki styl wiersza. Następnym razem wstawię w innym stylu, a teraz serdeczności i uściski dla obu Pań;

[coobus]

Jest trochę jakby przeniesiony z innej epoki, ale widac takie były zamierzenia autorki, ma do nich prawo. Klimacik akurat pod poranną kawę, ciepły, słodkawy. To prawda, wiersz kobiecy, i dobrze... pozdrawiam serdecznie, Eurydyko

[EurydykaI]

Witam Ciebie coobus pięknie, masz rację, wiersz kobiecy, ciepły. Dziekiujęza miłe słowo, serdeczności przesyłam, na popołudniową kawkę zapraszam