jest już dobrze

[coobus]

mżawka w sercu ustaje
takie małe niby nic
a jednak chłodno
mglisto

ciemność przestaje stroszyć swoją sierść
zalega pokornie
przeciąga się
pachnie lawendowym szamponem
porzuconą bawełnianą bluzką
tobą

spłoszone myśli przestają kołować
przysiadają na poduszce
na rozgrzanym czole
na powiekach

jest już dobrze

[P.A.R.]

i stanąć się nie da
choćbyś wąchał niczym pies
tę samą nogę na próżno podnosił...

[Gloinnen]

Podoba mi się. Bezpretensjonalny, ciepły, pełen skrytej czułości i nadziei.
Pomyślałam sobie o takim momencie, gdy dwoje ludzi po jakiejś burzliwej scysji, po jakimś dramacie - wraca do siebie. Wybaczają sobie, znów odnajdują bliskość, spokój. To jest takie piękne...

Pomyślałabym jeszcze nad drobnymi zmianami...

pachnie lawendowym szamponem
porzuconą bawełnianą bluzką
pachnie tobą

A gdyby tak pozbyć się tego drugiego "pachnie"?

Alternatywnie - a gdyby tak "pachnie tobą" zamienić na "to ty"?

spłoszone myśli przestają kołować
przysiadają na poduszce

"spłoszone myśli" - ja myślę, że skoro jest już dobrze, to one nie są już spłoszone, raczej poszukałabym wręcz antonimu: "ośmielone"? "oswojone"? Coś w ten deseń.

"przysiadają" - osobiście pasowałby mi tutaj czas przeszły - "przysiadły"...

jest już dobrze

Ostatni wers - wyodrębniłabym w kursywę - byłoby ciekawiej. Czytelnik mógłby potraktować go jako fragment czyjejś wypowiedzi, szept, odpowiedź na wiersz, okruch dialogu. Trochę rozszerzyłbyś kontekst i znaczenie tej pointy.

Pozdrawiam,


Glo.

[anastazja]

Jakie to urocze, kiedy czułość zagłusza wszelki nieporozumienia.

delikatne muśnięcie piórem ( klawiszem) powiedziałabym, ciepły temat.

pozdrawiam

[coobus]

Glo: przyjrzałem się Twoim propozycjom. To drugie "pachnie" nie jest konieczne, choc mnie powtórki nie przeszkadzają, jak już wiesz, ale usunę jako ukłon w stronę czytających. Przysiadają/przysiadły... tu zachowam jednośc czasu w całym wierszu, a spłoszone kołujące myśli są jak gołębie, które wystraszone podrywają się , tego słowa też się nie chcę pozbywac, a "jest już dobrze" pada dopiero wtedy, gdy przysiadły, też chyba chronologia się zgadza. Kursywę stosuję rzadko, gdy nakładają się różne płaszczyzny, tu tego nie ma. Tak więc wnoszę jedno male uproszczenie, trzymając się dalej pierwotnej koncepcji. Twoja ocena ważna, do przemyśleń na przyszłośc. Dziękuję.

P,A,R., Anastazjo - miło Was gościc ,i czytac

(problem z c z kreską, przeszkadza czasem)

[Ewa Włodek]

ciemność przestaje stroszyć swoją sierść
zalega pokornie
przeciąga się
pachnie lawendowym szamponem
porzuconą bawełnianą bluzką
tobą

ta strofa - szczególnie urokliwa, Coob (może wyrzuć "swoją" sprzed "sierści") - tyle w niej dobrych emocji... Całość bardzo ciepła...

moc serdeczności...
Ewa

[Ania ayalen]

ciekawe ...jak pachnie,,toba''Bez ogonka

[iTuiTam]

gdy mży w sercu, trudno się przed mżawką obronić, bo jak rozłożyć parasol?
a poza tym wstyd, na mżawkę parasol?

ciemność osacza wspomnieniami, zapachem, snem, z którego się budzimy z rozgrzanym czołem

dopiero rekwizyty realności - bluzka - przywracają spokój
ustaje mżawka

serdecznie
iTuiTam

[Sede Vacante]

"ustaje" i "przestaje" moim zdaniem zbyt blisko siebie, gryzie się.
Niby w osobnych zwrotkach, a mimo wszystko ma się niepotrzebne uczucie "dejavu", jeśli można to tak określić.
Potem, na końcu, znowu "przestają", co nadal sprawia, że jest gęsto, mimo iż dopiero na końcu się pojawia.

W samej historii coś jest, ale nie mogę uchwycić sensu w całości, jakiś obraz przez mgłę. Chyba dla mnie za dużo opisów-wyliczanek, a za mało wniosków. Brakuje mi przesłania. ale to może być kwestia mojej błędnej interpretacji, lub braku w ogóle "ostrości widzenia" słów.