w centrum dowodzenia

[lczerwosz]

* Iskierce
przyjmę w darze uśmiechy
do komend nabrałem doświadczenia
wszędzie bez wstydu
widzę się w roli

dziś stłukłem szybę
och powiało powiało
hałas się zrobił
nareszcie z dreszczykiem

nie wiedziałem że te zęby to ich mowa
kazali mi odkupić jakby było za co
ale mam żądło
jadu wystarczy

ostrzegam

[Ewa Włodek]

skorpion czy szerszeń? Oby tylko Twój peel nie zabił się sam własnym jadem - jak to się czasem zdarza tym, którzy wiecznymi buntownikami i walczą z każdym o wszystko, nie mając świadomości, że tak na prawdę walczą ze sobą o - siebie. Ech, gdyby w tym ich pofałdowanym, szaro-białym i przypominającym jądro orzecha centrum dowodzenia odpowiednio wcześnie padły odpowiednie komendy...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[411]

Nie rozumiem. Tzn, tez nie tak. Mam wrazenie, ze jestem bardzo blisko, ale chwycic nie moge.
Slowa - tak, sa jasne, ale przeslanie mi sie wymyka. No, latwy i klarowny wiersz to to nie jest...
"Pachnie" mi tu wojna, nie wiem czemu. I -

nie wiedziałem że te zęby to ich mowa

mnie intryguja.

Jeszcze tu wróce.
J.

[anastazja]

Tytuł wg mnie jest metaforą. Józefino, to chyba nie wojna.

Pewnie się zbłaźnię, ale co tam; dowódca ( bez munduru) peel przyjąłby uśmiech, ma dość innych komend.

nie wiedziałem że te zęby to ich mowa

na kogoś kłótliwego, krzyczącego; mówimy wbił we mnie zęby

ale mam żądło
jadu wystarczy

ostrzegam

w końcu tutaj peel ostrzega.
Leszku powiedz, czy to ma sens?

[lczerwosz]

powiedz, że to ma sens?

Tak. Ale sensu nie ma.

"Pachnie" mi tu wojna

Tak, w imaginacji jednostronna

Oby tylko ... peel nie zabił się sam własnym jadem ... nie mając świadomości, że tak na prawdę walczą/y ze sobą o - siebie.

Tak. Się stało.
Przepraszam, że odpowiadam w odwróconej kolejności.
L.

[Gloinnen]

Wiersz pełen gorzkiej ironii, jakby próba rozliczenia... Przygnębiający. Wyciągasz na światło dzienne ciemne strony ludzkiej natury. Pychę. Arogancję. Złośliwość. Obłudę. Pamiętliwość i mściwość. Mogłabym powiedzieć, że jest to lustro, w które ciężko popatrzeć, bo mówi prawdę... I wcale nie: kto jest najpiękniejszy w świecie? Wręcz przeciwnie.

[lczerwosz]

jakby próba rozliczenia...

Tak.
L.

[ble]

Bunt przeciw stałym zasadom? Zaszeregowaniu, duszności? Świeży powiew nawet za cenę pewnych strat. Ech, wyrwało się ego na osobistą wycieczkę. Dobry skorpion, dobry...

[lczerwosz]

Tyle bab a ja jeden. Ale dobre jesteście!
L.

[Gloinnen]

Ten wiersz ma w sobie jakąś dziwną właściwość. Chyba każdy, kto go przeczyta, może poczuć się nieswojo, jakby pod jasną lampą surowego osądu. W końcu wszyscy mamy sumienia obciążone różnymi rzeczami.
Jeżeli ten niepokój wewnętrzny (odnośnie siebie samego) wzbudzony w czytelniku, był Twoją autorską intencją - to bardzo ci się udało.
Odnoszę też wrażenie, że peel jest czymś bardzo rozczarowany, rozgoryczony, ma żal. Do kogo? O co?