*** (wyobrażenia...)

[ble]

* * *

wyobrażenia
tworzą
osobną rzeczywistość
która
wyrasta
nieoczekiwanie
daleko
w innym miejscu

krzywa
pokaleczona
zniekształcona
porodem

z szyldem
zamierzamy wypychać
martwe zwierzęta

[Miladora]

Zastanawiam się, Ble, czy ta "drabinka" to najlepszy w tym przypadku sposób wersyfikacji.
Bo ja bym jeszcze poeksperymentowała z zapisem.

wyobrażenia tworzą osobną rzeczywistość
która wyrasta nieoczekiwanie daleko
w innym miejscu

krzywa - pokaleczona zniekształcona
porodem

z szyldem zamierzamy wypychać
martwe zwierzęta

I to właściwie jedyna uwaga - podoba mi się pointa.

Dobrego

[ble]

Dzięki, Milad'or! Miło mi przeczytać Twoje uwagi, podziekować za obecność. Proponowany przez Ciebie zapis jest bardzo dobry, ale ja uparłam się na "słupkowy" tomik - jestem w trakcie pisania i jeszcze nie wiem jak się to skończy. Zobaczę. Chodzi o to, że chcę między moimi wierszami zacytować małe fragmenty "Idioty" zapisane wierszowo. Na przykład

* * *
tak
też
postanowiłem
bracie
żeby
za nic
nikomu
jej
nie
oddawać

nie poniżę
tej myśli
przez
jej
wypowiadanie

Dostojewski będzie zapisany kursywą. Taki projekt, a realizacja... Oj, nie wiem

[Gloinnen]

Olu, a zdradzisz, czemu "Idiota"?

[anastazja]

Chciałoby się, żeby wyobrażenia nie były jak w wierszu, chyba nie ma wpływu. Los rządzi się swoimi prawdami.

Ciekawe spostrzeżenie.

Pozdrawiam ble

[Miladora]

ale ja uparłam się na "słupkowy" tomik

Cały słupkowy tomik?
Chyba bym nie zaryzykowała takiego zabiegu, gdyż nadmiar jednakowych form może znużyć, nie mówiąc o osłabieniu wrażenia.
Pomyśl nad zróżnicowaniem – wtedy zdołasz niejednokrotnie zaskoczyć czytającego.

A przy okazji:
- ***(wyobrażenia…) – daj spację po gwiazdkach

[Ewa Włodek]

wyobrażenia - i tworzona przez nie rzeczywistość - jak inny wymiar lub świat równoległy? Ano, czasem zdarza się zyć w takim "rozdwojeniu" - między wyobrażeniem rzeczywistości a rzeczywistością - jaka ona jest. I tylko - co tu jest żywym zwierzęciem, a co - wypchany martwym - oczywiście w rozumieniu: prawda i pozór prawdy...
Zamyśliłaś mnie...

pozdrawiam ciepło...
Ewa

[ble]

Chciałoby się, żeby wyobrażenia nie były jak w wierszu, chyba nie ma wpływu. Los rządzi się swoimi prawdami.

Ciekawe spostrzeżenie.

Myślę, że wyobrażenia rzadko się sprawdzają. Ale może tylko ja wyobrażam sobie zbyt wiele. Dzięki, Nastazjo

Olu, a zdradzisz, czemu "Idiota"?

"Idiota" może przede wszystkim ze względu na tytuł tomiku "Czuwanie przy zwłokach". Natchnęło mnie wspomnienie adaptacji Wajdy, tak nazwał spektakl. W "Idiocie" jest to zresztą niezwykła scena, niesamowicie pomyślana. Przenoszę ją na obecność, trwanie przy czymś co, padło (drzewa w lesie, uczucia). Obecność, towarzyszenie, uważność wobec czegoś, co dla wielu jest skończone, przegrane, nieczyste. Towarzyszenie własnej starości, nie odrywanie od niej oczu. Przyglądanie się późnej, ciemnej jesieni. A książę Myszkin to przepiękna postać - jednocześnie ciemniejąca w chorobie i jaśniejąca w błysku padaczki. Wajda w swoim spektaklu zestawił Rogożyna i księcia czarno-biało (grał chyba Trela i księcia na pewno Radziwiłowicz). Dla mnie to ciemność bielejąca jak oczyszczona kość.
No i piękna Anastazja też czarno-biała. W "Idiocie" jest ogromne nagromadzenie uczuć, to mnie ponosi. A poza tym o takich, którzy mimo wszystko trwają, ludzie mówią "idioci". Ale czy podołam? Nie wiem.

Cały słupkowy tomik?
Chyba bym nie zaryzykowała takiego zabiegu, gdyż nadmiar jednakowych form może znużyć, nie mówiąc o osłabieniu wrażenia.
Pomyśl nad zróżnicowaniem – wtedy zdołasz niejednokrotnie zaskoczyć czytającego.

A przy okazji:
- ***(wyobrażenia…) – daj spację po gwiazdkach

Ach, szczególantka z ciebie, Milad'or zupełnie jak kapitan Przygoda Zrobię spację. Może masz rację, że wypadnie monotonnie. Zobaczy się

wyobrażenia - i tworzona przez nie rzeczywistość - jak inny wymiar lub świat równoległy? Ano, czasem zdarza się zyć w takim "rozdwojeniu" - między wyobrażeniem rzeczywistości a rzeczywistością - jaka ona jest. I tylko - co tu jest żywym zwierzęciem, a co - wypchany martwym - oczywiście w rozumieniu: prawda i pozór prawdy...
Zamyśliłaś mnie...

dziękuję, Ewo Ty zawsze zamyślona, uważnie czytasz. Wypchane zwierzę to koślawe spełnienie, które, z braku innego, na siłę podtrzymujemy przy życiu. Bo to też część obecności, czuwania.
Dziękuję wszystkim

[Miladora]

Ach, szczególantka z ciebie, Milad'or

A jak.
Bo czy w ogóle ktoś tu zwraca uwagę na interpunkcję?

[ble]

O, ja mam za sobą stosy wierszy z interpunkcją raczej dobrą. Ale, oczywiście, "raczej" - nie jestem polonistką z wykształcenia i to wychodzi w praniu.
Osobiście jestem Ci bardzo wdzięczna, Milad'or za wszystkie uwagi. Mniej więcej rok temu pomogłaś mi ustawić moje rymowane trzynastozgłoskowce. Ukazały się jako część tomiku "Sakwojaż Penelopy". Powinnam była napisać, kto redagował, serio