Matki, żony i sprzątaczki

[Sede Vacante]

PIERWOWZÓR/PRZED POPRAWKĄ:

Kuchenna ziemia obiecana wulgarnie ponagla
kiedyś najpiękniejszą księżniczkę na świecie:
„Zmywaj swój wymarzony świat!”.
Skrawek zużytej sukni ślubnej woła o wodę i płyn,
ten do płytek.
W pralce kolejna porcja romantycznych pikników pod gołym niebem.
Siatki gotowe, by przyjąć wyznanie troski i żalu,
od kopciuszka, który kiedyś woził się karetami.

Zgorzkniały Don Juan odpala papierosa od papierosa.
Mogły być kwiaty, ale dziś wszystko za drogie.
Dzieci chcą jeszcze na sanki,
sąsiadka domaga się plotek,
lustro nigdy nie oszukuje:
Już nie tak piękna jak kiedyś,
żono, matko,

kochanko – gdy trzeba spełnić swój obowiązek.

Miało być inaczej,
ale urodziłaś się kobietą.
Najwspanialszym stworzeniem, jakie nosiła ziemia.

Coś nie wyszło, jak trzeba,
majestatyczne głowy rodziny.
Spieprzyliśmy.
Najpiękniejsze historie miłosne, z jakimi przyszło nam zdobyć ten świat.

PO POPRAWCE:


Kuchenna ziemia obiecana ponagla
kiedyś najpiękniejszą księżniczkę na świecie:
„Zmywaj swój wymarzony świat!”.
Skrawek zużytej sukni ślubnej woła o wodę i płyn,
ten do płytek.
W pralce kolejna porcja romantycznych pikników pod gołym niebem.
Siatki gotowe, by przyjąć wyznanie
od kopciuszka, który kiedyś jeździł karetą.

Zgorzkniały Don Juan z papierosem w sercu.
Mogły być kwiaty, ale dziś wszystko za drogie.
Dzieci chcą na sanki,
sąsiadka domaga się plotek,
lustro nigdy nie oszukuje:
Już nie tak piękna jak kiedyś,
żono, matko,

kochanko – gdy trzeba spełnić obowiązek.

Miało być inaczej,
ale urodziłaś się kobietą.
Najwspanialszym stworzeniem, jakie nosi ziemia.

Spieprzyliśmy,
majestatyczne głowy rodziny.
Najpiękniejsze historie miłosne, z jakimi przyszło nam zdobyć świat.

[Ania ayalen]

Sede, filozoficznie Ci westchne: jak sie nie spieprzy- to sie nie polepszy. A jesli sie polepszy, to wiadomo ze i tak sie sprzeprzy. I zas na nowo. Nie wierz w ostatecznosc.

[e_14scie]

Spieprzyliśmy.
Najpiękniejsze historie miłosne, z jakimi przyszło nam zdobyć ten świat.

To jest pierwsza rzecz do spieprzenia w kolejności oczekujących.

[Gloinnen]

wyznanie troski i żalu,
od kopciuszka, który kiedyś woził się karetami.

"troski i żalu" - myślę, że to niepotrzebne. To krzyczy w Twoim wierszu tak mocno, że naprawdę nie musisz jeszcze dodatkowo przypominać czytelnikowi, o czym mowa. Same sytuacje, rekwizyty są bardzo wymowne (siatki, podłoga kuchenna, pralka - wizja raju utraconego).

żono, matko,

kochanko – gdy trzeba spełnić swój obowiązek.

To raczej też według mnie do usunięcia.

Smutny wiersz o konfrontacji marzeń z twardą rzeczywistością. Choć wydaje mi się, że i w niedostatku, w szarości, można zachować to, co w człowieku najcenniejsze. Czym jest prawdziwe szlachectwo? Czy to karety, iluzje, bogactwo? Świat nie jest bajką. My tę bajkę piszemy każdym dniem życia, tylko najpierw trzeba zapomnieć o tych, z których już wyrośliśmy.

[Sede Vacante]

Dziękuję za opinie, jednak tym razem pozostanę przy swoim. Czuję, że tak powinien wyglądać ten wiersz, że takim chcę go czytać, bez unoszenia się oczywiście.
Dzięki za wizytę.

[Miladora]

jednak tym razem pozostanę przy swoim.

Możesz zostać, ale to nie znaczy, że przez to wiersz jest lepszy.

- wulgarnie ponagla - dlaczego "wulgarnie"? Nie lepiej byłoby "trywialnie"?

- Skrawek zużytej sukni ślubnej - suknie ślubne zazwyczaj się nie zużywają, bo nie nosi się ich na co dzień.

- by przyjąć wyznanie troski i żalu,
od kopciuszka, który kiedyś woził się karetami. - za dużo słów, a "wożenie się" niezręczne, skoro Kopciuszek nie "woził się" karetami, tylko przyjechał jedną karetą na bal i tą samą potem odjechał.
- by przyjąć wyznanie kopciuszka, który kiedyś...?

- Dzieci chcą jeszcze na sanki, - po co "jeszcze"?

- gdy trzeba spełnić swój obowiązek. - po co "swój"?

- Najwspanialszym stworzeniem, jakie nosiła ziemia. - jakie nosi ziemia. Czyżby kobiety już wyginęły?

- jak trzeba/z jakimi - wpada na siebie

- z jakimi przyszło nam zdobyć ten świat. - po co "ten"? Świat to świat - na razie znamy tylko jeden.

[Ewa Włodek]

ech, Sede, niedoskonaliśmy - my, ludzie, więc i nie ma się czemu dziwić, że czasem spieprzymy, bo tylko ten nic nie spieprzy, kto nic nie robi. I rzecz nie w tym, żeby nic nie spieprzyć, tylko żeby w porę dostrzec to, co się zepsuło, i starać się naprawić. Z przekonaniem. Zaczynając może od tego, żeby bycie kochanką nie było spełnianiem obowiązku...
Ech, kawałka życia dotknąłeś, a mnie się - gada...

pozdrawiam z uśmiechem...
Ewa

[ble]

Sede ciekawie w środku wiersza, ale te zdania

Kuchenna ziemia obiecana wulgarnie ponagla
Zgorzkniały Don Juan odpala papierosa od papierosa.

za bardzo dopełnione slowami. Może mniej kawę na ławę?
Pozdrawiam

[Sede Vacante]

Miladoro - zmieniłem część. Trudno było się z Tobą nie zgodzić

ble - zastanawiałem się nad tym, zwłaszcza przy Don Juanie, ale ostatecznie zostawię tak, jak jest. Oczywiście dzięki za sugestie.

Jeszcze do Miladory:

Skrawek zużytej sukni ślubnej - suknie ślubne zazwyczaj się nie zużywają, bo nie nosi się ich na co dzień

Celowo "zużyta", po jednym założeniu. Bo, kiedyś panna młoda, jest tak rozczarowana życiem, że jej nowa wciąż, błyszcząca suknia, wydaje się teraz zużyta, tak w przenośni. Bez względu na jej faktyczny stan, panna młoda - już nie taka młoda - ma wrażenie, jakby suknia do niczego już się nie nadawała, bo tak niewiele zostało z tamtych wspomnień. Zużyły się, jak suknia i miłość, marzenia.

Dlatego tak właśnie.

Wszystkim dziękuję za poświęcony czas i opinie.

[Miladora]

bo tak niewiele zostało z tamtych wspomnień. Zużyły się, jak suknia i miłość, marzenia.

Rozumiem - przyjmuję.

- Siatki gotowe, by przyjąć wyznanie, - ostatni przecinek zbędny - "przyjąć wyznanie od Kopciuszka/wyznanie Kopciuszka"
od kopciuszka, który kiedyś jeździł karetą.

- Zgorzkniały Don Juan odpala papierosa od papierosa. - faktycznie za długie.
Co powiesz o tym?
- Zgorzkniały Don Juan odpala kolejnego papierosa. - "odpala" mówi samo za siebie

Pomyśl jeszcze o tych wersach, bo są mało spójne:
- Coś nie wyszło,
majestatyczne głowy rodziny.

No i połączyłabym, usuwając kropkę:
- Spieprzyliśmy
najpiękniejsze historie miłosne, z jakimi przyszło nam zdobyć świat.
A nie najpiękniejszą historię? Bo ile tych historii było między nimi?

Dobra - coraz lepiej.