listek bardziej niz wiersz

[Ania ayalen]

cóż
pozostało
do wyjaśnienia
parę chwil mocno w garści
kamyk na szczęście
wyblakły nieco
między innymi stąd ten list
listek bardziej ukryty
w wierszu na wstępie
ptaki nie śpia
cisza sączy bezsenne krople
w dłoniach księżyc tylko
na ustach popiół
czy ty wiesz
jak smakuje żal
maska śmiechu nie skryje nocy
pozostałej na resztę dni
potem
potem dnia już nie ma
wiesz
jak bardzo żyć się nie da
bez siebie gdy deszcz zagubi się we łzach
wiec ten liść
ostatni listek bardziej
na końcu
w dalszym ciągu ptaki nie śpią
w ciszy
nieproszenie przez okno
włazi księżyc
zawraca głowę
stąd ten wiersz

[Sede Vacante]

Styl niestety nie dla mnie, a szkoda, bo jednak czytałem gdzieś do połowy i słowa wydały mi się interesująco prowadzone. Tylko ta wersyfikacja, że "wszystko pod sobą, nic obok" - dla mnie troche jak rozsypane puzzle, które trzeba ułożyć, a akurat nie ma się do tego głowy.
Więc to właściwie żadna wada ogólnie, tylko nie dla mnie po prostu:)
Mógłbym doradzać, byś wzięła te ziarenka piasku i poskładała w porządne wersy, które o czymś opowiedzą - ale to nie tak, że ty nie wiesz, albo ja wiem lepiej.
Po prostu tak zechciałaś napisać i tak ci dobrze, więc tylko wyrażam swoje osobiste odczucia.

[Ania ayalen]

Sede, ani ja nie wiem lepiej, ani Ty, ani.nikt, kazdy wie po swojemu, wiec ani lepiej ani gorzej, i to jest jedyne co.mysle. I mysle ze dobrze jest moc porownac to swoje ,,wiem''z innymi- to ubogaca. Tyle w kwestii zasadniczej.Ziarenku piasku...pewnie kiedys uloza sie i poziomo. Jak wiatr zawieje. Wciaz wracam do tych dawniej zapisanych historii, poprawiam, zmieniam...ale na sile poziomo sie nie da. To jak melodia. Jaka muzyke lubisz?
Ale moze sprobuj przeczytac to odwrotnie, od konca?

[Julka]

Aniu

W tym własnie tkwi sztuka, że ten wiersz można czytać
od początku i od końca.
Spotkałam się już z takim zapisem w poezji,
choć nie pamiętam u którego z wieszczów,
ale sama się z tym kiedyś zmierzyłam w rymowanym.
A treść, treść to smuga chwili z życia autora,
trudno ją chwycić w dłoń.

Pozdrawiam

[Ania ayalen]

dziekuje Julio. Czy noszac to imie mozna.nie pisac wierszy?
Zart polega na tym ze te odwrotnosc zauwazylam juz po zapisaniu. Samo sie tak plecie na tym swiecie Julio..kurcze, zazdroszcze Ci imienia chyba

[Gloinnen]

Nie czepiałabym się zapisu, bo myślę, że to jest kwestia bardzo indywidualna. Sede woli długą frazę, Twoje wiersze posiadają zupełnie inną melodię. Skrócona fraza ma swoje uzasadnienie - może na przykład być próbą oddania gonitwy myśli, pewnego "potargania", może także - emocjonalność. To kontrast z chłodnym, analitycznym, wydłużonym zapisem, bardziej majestatycznym, uporządkowanym najczęściej, dostojnym. U Ani - wieczny zawrót głowy, pośpiech - jak kiedyś gdzieś przyznałaś - mamy za mało jednego życia na życie...

stąd ten list
listek bardziej ukryty
w wierszu na wstępie

Ładne. Wprawdzie skojarzenie liścia z listem - dość oklepane - ale w tym wierszu nieźle wkomponowuje się w kreślony potem obraz nocy - szum drzew za oknem, księżyc, ptaki - i ogromna tęsknota, którą trzeba jakoś ubrać w słowa. A skoro to takie trudne - można posłużyć się rekwizytem - listkiem właśnie.

w pustych dłoniach księżyc tylko

"w dłoniach tylko księżyc" - tak bym wolała. Skoro trzymają księżyc, to już nie są puste...

maska śmiechu nie skryje nocy
pozostałej na resztę dni
potem
potem dnia już nie ma

Wcześniej czy później trzeba zmierzyć się z wewnętrznymi demonami.

Ale nieprawda, że potem nie ma dnia. Dopóki żyjemy, zawsze przychodzi po nocy. Trzeba tylko zaufać kolei rzeczy. W odpowiedniej chwili nadchodzi noc, w innej dzień. Zawsze po coś, nieprzypadkowo. Jak drogowskaz.

nieproszenie przez okno
włazi księżyc
zawraca głowę

Pozdrawiam,


Glo.

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Dłuższa forma, coś w moim stylu . Jednakże trochę zbyt porozrzucana ta układanka. Delikatny chaos widzę i czuję. Połączyłbym trochę te wersy. Tu z dwóch można zrobić jeden. No i lubię interpunkcję, pomaga w czytaniu i sprawia, że wiersz jest ładniejszy wizualnie. Interpunkcja jest trudna do ogarnięcia, sam nie całkiem ogarniam, ale pożyteczna . Niby w poezji nie obowiązkowa... ale niech i poeci mają obowiązki ;p.
Połączenie wersów by się przydało i wizualnie, bo wzrok tak gwałtownie opada w poszukiwaniu kolejnych wersików, trzeba przyznać. Można trochę te wersy zebrać do kupy. Trochę skompresować. Wierszowi nie będzie przeszkadzało, jeśli trochę się skurczy i przytyje .

Dziękuję za możliwość poczytania i pozdrawiam,
Tomasz Socha .

[Ania ayalen]

dziekuje Tomku, jednak nie chce zeby frazy przewazyly rytm. Akurat taki, zreszta, slowa lacza sie ze soba nieprzypadkowo w ten sposob i wersy mozna roznie czytac, popatrz: /coz- pozostalo do wyjasnienia pare spraw/
/coz pozostalo- do wyjasnienia pare spraw/. Zalezy w ktorym miejscu zaczerpniesz powietrza.

Glo, wlasciwie masz racje, przyjrze sie, dziekuje.Ksiezyc to tez taki kamien na szczescie, wczoraj zajal cale niebo, widzialas?

[anastazja]

nieproszenie przez okno
włazi księżyc
zawraca głowę
stąd ten wiersz

Myślę Aniu, że dzięki księżycowi udał Ci się fajny kawałek poezji. Julka ma rację, można czytać w obie strony. Byłam na wieczorku, w który taki sam sposób autor czytał swój wiersz, to jest świetne, myślę dla trzymających dobrze pióro, Tobie się udało

Serdeczności

[Ania ayalen]

dziekuje, ale mowilam- sama dostrzeglam to po zapisaniu dopiero, to ten rytm chyba, zwrotny. Z dwoma przystankami. Dziekuje