wojenna wariatka

[Maryla Stelmach]

wstaje z lękiem gdy nadchodzi atak
z izby stęchłej rzuca kasztanami
wyszła z bramy wojenna wariatka
dzień się powlókł jak pies ślepy za nią

jeździ wózkiem po ruchliwych szosach
zdjęcia wiesza na płaczących drzewach
opowiada że zjadali z głodu
martwe dzieci z lodówki pod śniegiem

małą różę zamkniętą w rondelku
ogrzał w wierszu miejscowy poeta
pali książki o wojnach i pije
nie uciszy nikt w nim płaczu dziecka

przeszła z kijem po kamiennym niebie
do wierszyny wsi przez dziurę w mapie
za szto ty mi docz ubiłeś głodzie
syberyjski wilku z końca świata

[Alek Osiński]

Zatrzymał. Takie obrazy zawsze zatrzymują jak niemożliwe do przebrnięcia
hałdy śniegu, gzieś wewnątrz krainy, która jest bardzo bliska przez opowieści,
przeczucie prawdy, że wciąż w historii trwa nienadaremna pamięć, wilcza pamięć,
dobrze odnotowane moim zdaniem...

[Maryla Stelmach]

Alku, dziękuje. ten wiersz, to prawdziwa opowieść matki, która poświęciła chore śmiertelnie najmłodsze dziecko aby inne przeżyły .ocaliła pozostałe dzieci. ta świadomość zabiła ja w sensie duchowym. krótko mówiąc zwariowała. widywałam ją chodzącą z wózkiem po drogach z lalka w środku. tego nie sposób opisać. przykre ale prawdziwe. pozdrawiam serdecznie.

[Sede Vacante]

A to nie jest rymowany?
Co do samego wiersza, historia ciekawa, ale ja wole białe jednak. Zostawiam ślad i lecę dalej, pozdrawiam

[Ewa Włodek]

wstrząsajaca historia, Marylu, a że niejedna, niestety, to tym bardziej wywołuje dreszcz (choćby udokumentowane pamiętnikami mieszkańców przypadki kanibalizmu w oblężonym Leningradzie, choć za ten czyn bezlitośnie rozstrzeliwano)...A najgorsze to, że i po wojnie w Polsce był i taki głód, że ponoć notowano przypadki kanibalizmu. Cóż, życie ludzkie bywa czasem - nieludzkie...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[anastazja]

jeździ wózkiem po ruchliwych szosach
zdjęcia wiesza na płaczących drzewach
opowiada że zjadali z głodu
martwe dzieci z lodówki pod śniegiem

O matko kochana, niesamowity ból, jak można z nim żyć, nie dziwię się, że zwariowała. Trudno objąć słowem, takie wydarzenie, Tobie się udało Marylu pozostanę w milczeniu.

Pozdrawiam

[Hosanna]

ja też poszłam za wierszem ... z wariatką ... czasem mi nie dość własnego życia ?
Pozdrawiam

[Maryla Stelmach]

Hosanno, bardzo dziekuję. papatki

Dodano -- 02 lut 2013, 22:45 --

Ewo,
anastazjo, bardzo Wam dziękuję za obecność. papatki.