Z listów do Dalekiej

[magellan7]

D a l e k a!

Nie ma dla mnie żadnego zmiłowania.

Żadnej nadziei.

A ten malutki promyk: że gdzieś tam jesteś – ocala mnie i zabija.

[Bonsai(Tomasz Socha)]

"gdzieś tam" bym usunął . Przeszkadza troszkę, jest zbędne.
"ocala mnie i zabija." uczyniłbym ostatnim wersem .
Radzę poprosić o przeniesienie tego utworu do działu OKRUCHY POETYCKIE, bo ten utwór wygląda mi na taki okruch .
Pozdrawiam

[Sede Vacante]

Proszę wybaczyć, nie widzę tu wiersza.
Po prostu nie widzę. Nie ten styl, forma, cała konstrukcja - trochę jak malutki strzęp jakiejś prozy.
To moje osobiste zdanie.

[Ewa Włodek]

Nie ma dla mnie zmiłowania.
Żadnej nadziei.

Malutki promyk
- gdzieś tam jesteś –
ocala mnie i zabija.

Daleka...

a ja tak czytam te miniaturkę, w której jest - rozpacz?
Do mnie - przemówiła...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Gloinnen]

Mnie się leciutko skojarzyło z Bieńkowskiego " W imię Twoje"... (klimat, konwencja)

ocala mnie i zabija.

Ocala - bo życie ukochanej osoby jest jak stały punkt odniesienia w chaosie. Zabija - bo życie to toczy się poza tymczasowością peela, poza jego universum.

Pozdrawiam,


Glo.

[Damian Sawa]

Do mnie trafia, obecny stan mojej duszy jest podobny..

Pozdrawiam!

[anastazja]

Ładne, ale ten zapis?