wulkan na Nevis

[iTuiTam]

• • • wulkan na Nevis
      
      w kieszeni starannie
      złożona mapa
      
      moja prywatna wyspa
      łagodne jak landrynka
      cytrynowe słońce
      
      fale przychodzą i odchodzą
      bez przyzwyczajenia
      
      od wschodu do zachodu
      na hamaku i robić nic
      choć i to za wiele
      czekać na życie że się wydarzy
      
      przybije do brzegu katamaran z wycieczką
      wyłowić czasem rozgwiazdę albo
      pomarszczony banalny księżyc
      słony od łez
      
      samotność przestała boleć
      wszystkim jest za daleko
      nikt tu nie trafi
      
      otworzyć album i przypominać sobie
      To ja jak
      To ja kiedy
      To ja przed
      
      czas supłać szeptem
      kruche muszelki z Nevis
      
      
      
      © iTuiTam
      2007.06.14

[coobus]

Nostalgiczny wiersz. Jak ten album. Jak tęsknota, która łączy kontynenty. Przez chwilę się tam znalazłem, poznałem wulkan dzięki Tobie, dlatego poddałem się tej nostalgii. Lubię takie wiersze

[Ania ayalen]

to jest jak szum morskiej muszli. Przepiekne. Zaurocza

[iTuiTam]

Nostalgiczny wiersz. Jak ten album. Jak tęsknota, która łączy kontynenty. Przez chwilę się tam znalazłem, poznałem wulkan dzięki Tobie, dlatego poddałem się tej nostalgii. Lubię takie wiersze

Dziękuję za czytanie, Coobus'iu.
Wyspa jest. Wulkan też. I nostalgia... za nimi.
serdecznie
iTuiTam

[Hosanna]

bardzo podoba mi się fragment

fale przychodzą i odchodzą
bez przyzwyczajenia

chciałabym z pełną radoscią a nie z obojętności tak umieć


i tak się ciesze ze samotność na tej wyspie przestała boleć

pozdrawiam

[Gajka]

Świetny, jakże klimatyczny wiersz

[Alek Osiński]

fale przychodzą i odchodzą
bez przyzwyczajenia

od wschodu do zachodu
na hamaku i robić nic

To do mnie przemawia.
Kołysanie hamaku do złudzenia przypomina bezwiedne falowanie
a my w nim uwięzieni, uwolnieni, wyrzuceni bezwiednie w przestrzeń
bez stanu skupienia...robiąc nic, albo nic sobie nie robiąc....to mogłoby być...prawdziwe marzenie

Pozdrawiam

[anastazja]

przybije do brzegu katamaran z wycieczką
wyłowić czasem rozgwiazdę albo
pomarszczony banalny księżyc
słony od łez

cudowne wspomnienia, czasem bolesne, być mogą, z racji upływu czasu, ale jakże bliskie klimaty nas wszystkich; już, albo kiedyś, obsypię Cie kwiatami róż "iTuiTam

[Damian Sawa]

Porusza i wywołuje emocje. To po przeczytaniu wiersza bardzo dużo... Podoba mi się nawet ułożenie wersów, gdzie być może w innym przypadku mógłbym mieć jakieś ale:)

Pozdrawiam.

[Sede Vacante]

Pięknie opisany obraz azylu, z dala od cywilizacji, oczekiwań, obowiązków, przynależności itp.itd.
Tak, jakbyś opisała moje osobiste pragnienia swoimi słowami. Ileż to razy pisałem i jeszcze napisze o ucieczce...

Baaaaardzo trafia. I moim, dość prostym, trafiającym do mnie od razu językiem.