W Fantastyce

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Machnąć dłonią, powoli, delikatnie.
Móc naprawdę Ster swój dzierżyć.
Pokierować na wybrane wody.
Bez podpowiedzi wybrać ścieżkę swą.
Bez musowych drogowskazów przeznaczenia.
Odtrącić kłopoty. Jak pył odpychasz miotłą.
Odejdą. Bez kłótni, rozlewu potu.
A grzechom, co walczą z dobrem, zamknąć
drogę Pobudować mury. Twarde.

Rzec „nie” można. W fantastyce…
Wybrać sobie życie. Dowolnie ustawić.
Nie ma przecież granic. Sami je stawiamy.


Nowa wersja:

Ruszyć dłonią delikatnie.
Móc naprawdę sterować sobą.
Popłynąć na wybrane wody.
Bez podpowiedzi wybrać swoją drogę.
Bez musowych drogowskazów przeznaczenia.
Przegonić kłopoty. Jak pył odpychasz miotłą.
Odejdą. Bez kłótni, rozlewu potu.
A grzechom, co walczą z dobrem,
odciąć drogę Pobudować mury. Twarde.

Rzec „nie” można. W fantastyce…
Wybrać sobie życie. Dowolnie ustawić.
Nie ma przecież granic. Sami je stawiamy.

[Alek Osiński]

Nie ma przecież granic. Sami je stawiamy.

Skoro sami je stawiamy to jednak są. Obecność, udział własnej ręki przecież nie eliminuje
obiektywizmu.

Wiersz trochę niedbale , moim zdaniem, napisany, zbyt dominujący
bezokolicznik, inwersje, duże litery nagle w środku tekstu, nie bardzo mu sprzyjają

Jak pył odpychasz miotłą.
Odejdą.

Nie odejdą, tylko wzbiją się w powietrze i opadną;) jeśli nie pokropione...

fantastyka fantastyką, ale i ją trzeba ująć w karby, chyba warto jeszcze popracować;)

Pozdrowienia

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Troszkę dziwna ta opinia, nieszczególnie jasna . Mógłbyś rozbudować .
"Granic nie ma, sami je stawiamy" - no właśnie nie ma, gdy jesteś optymistą. Są, gdy myślisz w szarych barwach .

[Ania ayalen]

sa, dopoki nie przekonamy sie ze byly wymyslone

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Właśnie o to mi chodzi.

[Alek Osiński]

Troszkę dziwna ta opinia, nieszczególnie jasna . Mógłbyś rozbudować

Jeśli sobie życzysz...

Machnąć dłonią, powoli, delikatnie.
Móc naprawdę Ster swój dzierżyć.
Pokierować na wybrane wody.
Bez podpowiedzi wybrać ścieżkę swą.
Bez musowych drogowskazów przeznaczenia.
Odtrącić kłopoty. Jak pył odpychasz miotłą.
Odejdą. Bez kłótni, rozlewu potu.
A grzechom, co walczą z dobrem, zamknąć
drogę Pobudować mury. Twarde.

Rzec „nie” można. W fantastyce…
Wybrać sobie życie. Dowolnie ustawić.
Nie ma przecież granic. Sami je stawiamy.

Wszystkie podkreślone to bezokoliczniki. Istne zatrzęsienie.
Sprawiają, że tekst jest bardzo hasłowy, jakby skandowany,
sztywny, a to ma negatywny wpływ na stylistykę...

Inne rzeczy wpływające na styl, też są moim zdaniem, wątpliwe, np.

"móc naprawdę ster swój dzierżyc" - takie inwersje,
wprowadzają niepotrzebnie pompatyczno-bombastyczny charakter,

słownictwo - rzec, dzierżyc - też wędruje gdzieś w stronę
niepotrzebnej chyba archaizacji języka,

do tego jakieś takie nielogiczności, jak

"Machnąc dłonią powoli, delikatnie"

machnięcie to czynnośc z natury rzeczy dynamiczna,
więc cała fraza sprawia wrażenie wewnętrznie sprzecznej

"Pobudowac" - dlaczego z dużej litery?

To tak z grubsza, dlatego napisałem, że tekst imo,
do solidnego popracowania nad nim...

[anastazja]

Tomaszu, jak już wspomniał Aleks, zbytnia ilość bezokoliczników osłabiła wiersz.
Ale wszystko do naprawienia.

Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

"Machnąc dłonią powoli, delikatnie"machnięcie to czynnośc z natury rzeczy dynamiczna,więc cała fraza sprawia wrażenie wewnętrznie sprzecznej

Chociaż, tu się chyba zagalopowałem, tę frazę akurat
da się chyba obronic w kontekście wiersza,

jako robic coś nietypowo, w sposób tylko sobie wlaściwy,
chocby łamiąc zasady logiki...

[Bonsai(Tomasz Socha)]

O archaizmach w swoich utworach już pisałem .