Kaleka

[Aneta]

Mój debiut na forum. Nic szczególnego... I im dłużej o tym myślę, tym większa niepewność mnie ogarnia. Zatem wysyłam czym prędzej.

---
KALEKA

zamykam oczy
wiatr słów kaleczy mnie

w świecie ślepców
napotykanie samotności zliczam
we łzach zaschniętych jak strupek
do rozdarcia na nowo

niezagojona
ja-kaleka
modle się po udrękę ust
zaciskanych w imię lepszego jutra

(po zmianach)
--- II 13 ---

[Ania ayalen]

Anetko, nie jako znawczyni a milosniczka raczej- tresc przemawia, porusza. Dziewczyny pewnie doradza Ci jak poprawic forme, ja za tresc kwiatek Ci dam. Nie wklikuje mi sie, wiec sobie wyobraz .Bialy, delikatny , z odrobina zieleni

[Sede Vacante]

Bardzo mi się podoba. Jest dramatyzm, intrygujące słowa, napięcie, emocje zdecydowanie wyczuwalne "pod skórą" czytelnika, coś jak dreszcz:) Świadoma poezja - tak czuję czytając dobrze dobrane słowa i ciekawy język użyty w wierszu.
Osobiście zmieniłbym wersyfikację. Łączenie kolejnych obrazów w jednym wersie źle mi się czyta.
Moja propozycja do rozważenia(oczywiście to tylko przykład, szkic, nic na przymus)

zamykam oczy

wiatr twoich słów
kaleczy mnie
w świecie ślepców
napotykanie samotności zliczam
we łzach zaschniętych jak strupek
do rozdarcia na nowo
niezagojona
ja-kaleka
prośbę ślę po udrękę ust
zaciskanych w imię lepszego jutra

[Ewa Włodek]

zamykam oczy
twoje słowa kaleczą
zliczam samotność we łzach
zaschniętych jak strupek
nie do zagojenia

ślepa
ślę prośbę o udrękę ust
w imię lepszego jutra

tak przeczytałam Twój wiersz. Jest w nim gorycz peelki, wiedzącej jak bardzo degraduje ja sytuacja, w jakiej się znalazła, i świadomej, że może nie ma wyjścia? Przemawia...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[anastazja]

Zakochana peelka, uważa się za kalekę, choć nie wie, czy mogłaby być szczęśliwa.

Pełny liryki wiersz, myślę obronił się sam, więc Anetko, bez obaw. Debiut udany. Myślę, ze z zapisem to racja, lepiej w strofkach, bardziej wydobywa sie esencja wiersza.

Pozdrawiam i witam na ósmym, po wierszu wyczuwam młodość, więc wejście pewnie bez windy

[Alf Abet]

jak debiut - to w porządku, z czasem pewnie dostrzeżesz też,
że nie zawsze warto w udręce zaciskać usta, a uchylić je trochę
i złapać głębszy oddech

[Aneta]

Dziękuję za Wasze słowa. To miłe, że mój debiut został zauważony. Nie będę ukrywać, że trochę mnie to zaskoczyło i szczerze mówiąc, mam pewne obawy czy uda mi się utrzymać ten poziom na dłużej - tym bardziej, że taki 'niedzielny pisarzyna' ze mnie I ciągle się uczę, i ciągle tak dużo przede mną.
Wracając do wiersza - weryfikacja sprawiała mi trudność od samego początku. To wers za krótki, to znów za długi i w końcu postawiałam na dramatyzm zapisu - niepotrzebnie, poprawiłam, dzięki Sede Vacante Zmieniłam też kilka słów, z jednego zrezygnowałam i na dzień dzisiejszy mogę uznać wiersz za zamknięty (lecz wciąż otwarty na krytykę i uwagi).
Pozdrawiam cieplutko,
Aneta

[Gloinnen]

Witam,

z pisaniem jest tak, że człowiek wciąż się uczy, odkrywa nowe lądy, a i tak pozostaje w nim wieczny niedosyt. Znajoma poetka mi kiedyś powiedziała - z chwilą, gdy uznasz, że stworzyłaś najlepszy wiersz - to koniec Twojego pisania - i ja się z tym w 100% zgadzam.

Twój debiut nie jest zły - osobiście widzę w tym wierszu emocjonalną treść i poruszający obraz, natomiast mam kilka uwag - nie wiem, czy pomogą akurat temu utworowi - ale może przydadzą się przy pisaniu kolejnych.

zamykam oczy
wiatr słów kaleczy mnie

"wiatr słów" - nie podoba mi się jako metafora. Radziłabym ostrożność przy stosowaniu metafor dopełniaczowych. Ponieważ ich budowanie jest stosunkowo proste - nie są obecnie cenionym środkiem poetyckim. Tym bardziej, że najczęściej niepotrzebnie "udziwniają" przekaz poetycki, a prostota jest zawsze lepsza od przekombinowana.

"kaleczy mnie" - im mniej zaimków potrzebuje wiersz - tym lepiej.

Można ten dwuwers zapisać przykładowo tak:

"zamykam oczy
słowa kaleczą zimnym wiatrem" ---> obraz pozostaje ten sam, nie masz zaimka ani dopełniaczówki.

w świecie ślepców
napotykanie samotności zliczam

"napotykanie samotności zliczam" ---> po pierwsze zliczać można rzeczy policzalne - jak tu zliczyć napotykanie? No chyba, że zliczasz samotności, a napotykanie odnosi się do "świata ślepców" - ale wówczas cała konstrukcja wydaje się trochę udziwniona. Na dodatek inwersja wydaje mi się tutaj niepotrzebna.

"w świecie ślepców
zliczam samotności" ---> tak według mnie wystarczy.

albo

"w świecie ślepców
napotykam samotności
zliczam we łzach zaschniętych
jak strupek do rozdarcia
na nowo" ---> inny wariant.

ja-kaleka

Radziłabym to usunąć.
Primo - masz już tę kalekę w tytule, jest to dość wymowne. Według mnie mogłabyś spokojnie pozostawić czytelnikowi zadanie powiązania treści wiersza z tytułem. Byłoby na pewno ciekawiej. W przeciwnym wypadku właściwie sama interpretujesz swój utwór, dajesz gotowe rozwiązanie odbiorcy do ręki.
Secundo - zwrot "ja-kaleka" - to jest właśnie ta jedna kropla patosu za dużo w tekście (a masz tego patosu sporo).
Tertio - "kaleczy/kaleka" - powtórzenie, które specjalnie nie znajduje zastosowania, bo motyw kalectwa jest na tyle czytelny w Twojej przestrzeni poetyckiej, że nie trzeba go jeszcze w nachalny sposób punktować w końcówce.

Ja w ogóle końcówkę widzę inaczej ale to już bardzo swobodna wariacja (może się spodoba):

"niezagojona
aż po zaciśnięte usta
modlę się o lepsze" ---> chociażby bez tej "udręki" (egzaltacja!), prościej, krócej.

Oczywiście nie narzucam gotowych rozwiązań - dzielę się jedynie pomysłami i spostrzeżeniami.

Pozdrawiam i życzę weny; chętnie przeczytam jeszcze coś Twojego,


Glo.

PS. U nas jest taki zwyczaj, że w wypadku, gdy Autor wprowadza zmiany w tekście (pomijam poprawianie literówek i np. błędów ortograficznych czy interpunkcyjnych), wkleja wersję po poprawkach pod wersją pierwotną. Pozwala to na porównanie obu tekstów i, w gruncie rzeczy, ta zasada obowiązuje "dla dobra" utworu - przecież nie zawsze zmiany są korzystne. Ponadto zdarza się przecież, że komentujący cytują fragmenty utworu. Jeśli u Ciebie po zmianach jest coś innego - wówczas kolejni czytelnicy czują się trochę zdezorientowani. Zachowanie obu wersji sprawia, że dyskusja pod wierszem jest bardziej przejrzysta i zrozumiała.

[em_]

Jak na debiut, nie jest źle.
Zakończyłaś ładnie; reszta jest gorsza, ale to pewnie kwestia wprawy.
Staraj się unikać dopełniaczówek np. wiatr słów, świat ślepców, a jeśli już, to staraj się żeby były jak najmniej oklepane.
Pozdrawiam

Dodano -- 20 lut 2013, 12:19 --

Jak na debiut, nie jest źle.
Zakończyłaś ładnie; reszta jest gorsza, ale to pewnie kwestia wprawy.
Staraj się unikać dopełniaczówek np. wiatr słów, świat ślepców, a jeśli już, to staraj się żeby były jak najmniej oklepane.
Pozdrawiam

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Fajna taka poezja opisowa .
Tylko:
"w świecie ślepców
napotykanie samotności zliczam
we łzach zaschniętych jak strupek
do rozdarcia na nowo"
Zmontowałbym nieco inaczej. Mianowicie uporządkowałbym wersy tak:

" W świecie ślepców
samotność zliczam we łzach,
jak strupek rozdarty na nowo"

Wybacz ingerencję, ale tak to widzę.

Poza tym łapka w górę