Tam

[tea]

...i będą opowiadać sobie
o Tym
jeszcze długo.
Szeptem
albo przy kieliszku wina :
- tam przy torach,
ta brunatna smuga.
Biedna dziewczyna.
Jaka biedna -
każdy sam wybiera.
Mi to panie
szkoda maszynisty.
Co on winien...
Trauma jak cholera.
Jeszcze musiał
z torów ją zbierać.
Ona ? Dziwka.
Cudzego męża
przyzwoita kobieta
nie przywłaszcza.

Tylko róże nie chciały umierać
i kolcami czepiały się płaszcza.

[em_]

Wiersz całkiem przyzwoity, czyta się go dobrze, chociaż trochę przeszkadza zapis; a może tak wydłużyć wersy?

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Tak, rozkład wersów nie jest dobry. Jest bardzo uciążliwy dla czytelnika. Męczy. Proszę połączyć kilka wersów ze sobą . Wiersz będzie niższy, grubszy, ale bardzo sympatyczny .

[neuro]

Mimo że bardzo krótka forma dla mnie zmierza w kierunku prozy. Widzę narrację i dialogi. Hm.
Też bym trochę utuczyła wersy. I stronę edytorską poprawiła - pozbądź się spacji sprzed znaków interpunkcyjnych.
Pozdrawiam, M.

[Ewa Włodek]

choroba! Tragednia co najmniej dwu osób. Nie licząc róż, które w poincie - kapitalne!

serdeczność posyłam...
Ewa

[kamyczek]

Skupię się na treści. Poruszająca.
Puenta

Tylko róże nie chciały umierać
i kolcami czepiały się płaszcza.

- niesamowita.

Pozdrawiam.

[lczerwosz]

...i będą opowiadać sobie o Tym jeszcze długo. Szeptem albo przy kieliszku wina:
- Tam, przy torach, ta brunatna smuga.
- Biedna dziewczyna.
- Jaka biedna, każdy sam wybiera.
- Mi to panie szkoda maszynisty. Co on winien... Trauma jak cholera. Jeszcze musiał z torów ją zbierać.
- Ona? Dziwka. Cudzego męża przyzwoita kobieta nie przywłaszcza.

Tylko róże nie chciały umierać i kolcami czepiały się płaszcza.

Ja bym tak poskładał, a końcowy rym bardzo podkreśla nieprzypadkowy układ tych słów.