smuga światła

[Maryla Stelmach]

a psy ujadają i patrzą w ciemności,
aby nic im nie uszło z ich wiernej czujności.
i marzną w tym czekaniu gdy nadchodzi zima,
bo czują, że ktoś przyjdzie kogo jeszcze nie ma.

leżała wpatrzona w sufit.
pod drzwiami pokutne krzyże
szeptały wiatrową opowieść.
ćma krążyła nad płomieniami świecy
słuchając jesiennego śpiewu świerszczy.

przy oknie stanął jakiś cień.
odżyła młodzieńcza miłość.
kiedy się rozstali czekał.pisał wiersze.
gdy nie uniosła tak wielkiej czułości
pozatrzaskiwał w sobie samotność.
nocami bolało najmocniej.
wtedy właził pod stół.
wył do księżyca jak pies:

zwiedzimy nasze miasto w dzień zwiedzimy także w nocy je
w świetle neonów pójdzie cień cień dwojga ludzi światło śle

czuła jak bierze ją za rękę gasząc świeczkę na stole.
wchodzą w aleję pośród żywych kolorów.
unoszą powoli stając się jedną smugą światła.

[Alek Osiński]

klimat jest, ale szczegóły, wydaje mi się, do dopracowania, zwłaszcza
w 3. wkrało się imo, trochę chaosu

powoli stając jedną smugą

tu mi się wydaje, że jednak "stając się"

Pozdrawiam:)

[Maryla Stelmach]

Alku, dziekuje za sugestie.