orzysz kurwa niebiańskie poletka

[Jarek B]

miałem przyjaciela
nazywał się figo fago
dzisiaj zostały po nim fanarki

nie gasną w największą wichurę
wspomnienia wspólnych wojaży

w wojsku nazywali mnie fredem
smakowałem poprzednie chleby
popijane kawą w karcerze

rzygałem
na komunistyczne zlewy
ukochanej samowoli

płacząc nad każdą dupą
dnia poprzedniego

wiedziałem
jak ładuje się naboje
wzywając imię pańskie
ku potrzebie

a po imieniu
gdy fred wracał

kurwy i chuje
spływały lamperią

i nawet dziewki
które pod mundur
wchodziły sznurem

nie zaleczą mi rany
ukochanej polski ludowej
tysięcy pogrzebanych w nieznanym

tylko figo
morze jest w niebie

na żaglówkach za fago
tęskni za fredem

[Gloinnen]

Jak poprzednio - nie moje klimaty, ale wiersz wydaje mi się autentyczny i szczery... Niewiele mogę powiedzieć o rzeczywistości z wojska, zwłaszcza ludowego, więc jedynie zaznaczam, że przeczytałam z zaciekawieniem. Nawet kontrowersyjne gdzie indziej wulgaryzmy tutaj znajdują swoją rację bytu.
Tekst mocno osadzony (według mnie) w określonej, specyficznej konwencji, bez makijażu i pomady, ocierający się o klimaty turpistyczne, ale na pewno mocno emocjonalny, z interesująco zbudowaną pointą (opartą na grach słownych - za to plus).

Pozdrawiam,


Glo.