panna wilk wiele może

[figa]

wytrzymać i nie oglądaj się
powtarzam dziękuję że podtrzymujesz
ognisko w którym się miotam
gres wiadro i szczota
po drobno tłuczonym szkle
patroszony marsz z transparentem
w tle napis Niebo jest puste i okrutne
zamalowałam

w pysk sierpniową
poziomkę włóż do enkolpionu
czerwcowej nie sięgnę
w nocy zapach jaśminowca
mdli mnie
przemijanie światła i doskonałość
w czwartym rzędzie jaspis
nie mogę się podpiąć

nie lubię stawiać kropki
zatem krzyżyk w drodze
nie zatrzymuję
tu leży człowiek

brzmi bzdurnie

[Ewa Włodek]

wilk - ambwalentyny symbol: z jednej strony - okrucieństwo, z drugiej - odwaga i opiekuńczość. I tutaj tytułowa panna wilk chyba spełnia bardziej to drugie kryterium, przeciwstawione - pierwszemu, które wiersz przypisuje raczej tak zwanemu "światowi zewnętrznemu"...Skłania do zamyślenia...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[coobus]

wcale nie brzmi bzdurnie... tym bardziej wiersz.

W jednym z wierszy napisałem: padł człowiek na drogę, patrzyłem, płakałem..., może go odnajdę, zamieszczę tu. Poruszyłaś czułą struną - nie tylko samym zakończeniem. Z uznaniem

[triste]

[Maryla Stelmach]

dobry.

[figa]

DZIĘKUJĘ za poczyt:)

[Bożena]

nie lubię stawiać kropki
zatem krzyżyk w drodze
nie zatrzymuję
tu leży człowiek

brzmi bzdurnie

- najmocniejsza część wiersza- krzyżyk- nie zatrzymuje- krzyżyk na drogę

kurcze podoba mi się to zestawienie- - końcówka zatrzymuje i każe pomyśleć-

[figa]

Bożenko - ukłony
podziękowania za chwilę dla mojego bazgrolenia
hey