droga do... Fonteblo ( Fonteinblou)

[marta zoja]

kości obolałe aż krzyczą, po walce o ciebie
z kim z wiatrem, czy skrzydłami anioła
zaplątały się wszystkie twoje słowa
we włosach, poskręcały myśli na trwałe

ujrzysz mnie wreszcie w prawdzie, rzeczywistości
czy pogrozisz palcem niemocy i rzucisz na zawsze
kiedy, może jutro, jak przeciągnę się Tobą na stacji
w pociąg wsiądę do nikąd, ale w podróż marzeń

wystarczy nas mówisz, po raz ostatni
wiem krzyczę bezgłośnie, przychylasz się
myślę, że z czułością wywołując litość
jednak ból pozostał istnienia, nie zaprosiłeś

sama wpadłam na chwilę, zmieniając życie
pozbywając się pełnego bagażu cierpienia
w walizce czyste kartki, wciąż nie zapisane
nami codziennością, ale pachnące świętem
każdego spotkania...

[anastazja]

zaplątały się wszystkie twoje słowa
we włosach, poskręcały myśli na trwałe

dobre metafory Martuniu. Twój wiersz aż krzyczy o miłość, czułość, która gdzieś, tam, na tych czystych kartkach.
Zaczynam lubić Twoje wiersze

[marta zoja]

Dziękuję