J.Chełmoński - Świt królestwo ptaków

[Nalka31]

Dopiero dzień ogniem rozpalił horyzont,
nadal biały welon lekko tuli fale.
Miękko drgają trawy pod poranną bryzą,
kluczem płynie ptactwo - byle jak najdalej.

Sennie w oczeretach, kaczki rozbudzone
krzykiem zaczynają swój poranny koncert.
Zanim świt odejdzie, chcą zdążyć z pokłonem
i radosną wrzawą znów przywitać słońce.

Tylko żuraw płochy zapatrzony w wodę,
nieśpiesznie przed siebie dumne stawia kroki.
W zacienionych brzegach cisza wolno tonie,
ocierając rosę siwych mgieł obłokiem.