Rzecz o skacowanej metaforze

[coobus]

I przyszły wiersze wielobarwne i te białe,
i nawet ten, którego wcale jeszcze nie ma.
Aznavour wypłakiwał La Boheme,
więc zasłuchały się w zadumie oniemiałej.

I piły wódkę pod ogórka i pod śledzia,
pod chleb ze smalcem wybrzuszony skwarką kruchą.
Z ich mrocznych trzewi, poszarzałych od zaduchu,
powypływało to, co zwykle głębiej siedzi.

Przyszły i takie, z nieznanego jakby świata,
coś bełkoczące w swym ambitnym zadufaniu,
bleble głoszące, by zadziwić tym zebranych
i wielce dumne, że nikt tego nie przyswaja.

Były też inne, którym smutek z oczu walił,
i te spłakane, które więcej wypić muszą,
by poczuć miękkość w twardym sercu i podbrzuszu
i w ciemnym kącie móc poszukać sobie pary.

Pouwalniały radość z pysków przemądrzałych
i zatańczyły, zatańczyły, zatańczyły...
I gdzieś odpłynął nagle cały świat zawiły,
pod żaglem nocy uskrzydlonej od gorzały.

A gdy nad ranem szklanym niebem zamodrzyło,
porozchodziły się do zimnych brudnopisów,
opite weną na najbliższy długi miesiąc,
obżarte rymem, ociężałe, wręcz otyłe.

Ten wiersz to przykład, co rozpusta zdziałać może.
Marzył o Nike, uwielbieniu i splendorach,
a został nikim, skacowaną metaforą,
nędzną ofiarą wyuzdanych upokorzeń.

[anastazja]

Ten wiersz to przykład, co rozpusta zdziałać może.
Marzył o Nike, uwielbieniu i splendorach,
a został nikim, skacowaną metaforą,
nędzną ofiarą wyuzdanych upokorzeń.

wiersz niesamowity! - prawdziwie spogląda w oczy zadufanym, (jak piszesz) ale nie Tobie coobusku. Ciebie to nie dotyczy!

Z wielkim uznaniem dla wiersza -
Pozdrawiam.

[EdwardSkwarcan]

Mnie przypadł do gustu
Muszę też coś skrobnąć na kacu
Pozdrawiam

[Leon Gutner]

I tyle wystarczy aby rozwalić Leona na kawałki .

Fenomenalny wiersz .

Z podziwem nieustającym L.G.

[Ewa Włodek]

no, kapitalnie! A zadufani - cóż, tych nie brakuje, Coob. Nigdzie...

pozdrowieńka liczne...
Ewa

[coobus]

Ana, Ewa, Leo, Edward - bawiłem się pisząc, nie gorzej niż same wiersze na tej bibce, dziękuję Wam, że też się przyłączyliście do radosnej poetyckiej uczty. Podejrzewam, że te wiersze zeszły się na konkurs, a przecież każda okazja dobra.
Co potwierdzam

[Liliana]

dołączam do pochwał

[atoja]

Coobus...może ta jedna skacowana metafora wystarczy, bo w nałóg nam wpadnie...
ależ Ci się udała i to nie jedna

[coobus]

Liliana, Atoja - z podziękowaniem

A jednak jedną rzecz odkręcę, przemyślałem... Wracam często do Aznavoura (bo taka moja natura - sic!). Dlatego słuchając akurat jego płyty, wplątałem go w ten wiersz, nieco przekornie parafrazując tytuł jego przeboju na potrzeby tej zabawy. Ale chyba nie był to dobry pomysł. Wracam więc w treści do właściwego tytułu - La boheme (wycofuję La poema). A że piosenka warta posłuchania, nawet pod ogórka i pod śledzia... dorzucam gratis

http://youtu.be/pzvqwJaUcuY