świt

[jabberwocky]

Świt blady śnieg rozjaśnia w lesie
i mrok rozprasza między drzewa.
Gdzieniegdzie gałąź się zatrzęsie
choć żaden ptak na niej nie śpiewa.

Na starym dębie jest kapliczka,
a w niej sczerniały Frasobliwy.
U stóp się bieli śnieguliczka
i bluszcz oplata go sędziwy.
Na licu łza skrzepła lodowa,
odbija zimne światło Słońca,
a wokół cisza trwa zimowa
i słychać tylko pisk zająca
co przed wieczorem wpadł we wnyki
i szarpie się na wszystkie strony.
To już ostatnie jego krzyki,
a Chrystus siedzi zamyślony.

[Leon Gutner]

I to też ma sens i nastrój choć z pewnością można by to zapisać w bardziej klimatyczny sposób.
Zdecydowanie jednak wolę cię w takich tematach . Brak wulgaryzmów i erotyzmów robi ci niezwykle dobrze Jabb.

Z uszanowaniem L.G.

[anastazja]

Ładny spokojny wiersz.

Pozdrawiam

[skaranie boskie]

Znaczy, Frasobliwy ma wszystko w... zafrasowanej minie.
Dobrze powiedziane, choć nie dosłownie.
Podoba się i mnie.