Lipne lato

[Malwina]

A na polu jest duszno,
a na polu jest parno,
jakiś kot się przybłąkał
i rozmawia z latarnią.

Pewien pies sterczy w oknie
i na panią swą czeka,
ale ona niewdzięczna,
zapomniała lub zwleka.

I pamięta sprzed laty,
lipy w Gdańsku-Oliwie,
co zapachem nęciły,
czemu ja się nie dziwię.

Wszystko było tak proste,
lato, lipy, ten pan
i odeszło w nieznane,
ktoś nakreślił zły plan.

[Ewa Włodek]

Lipne lato? Czasem się zdarza, Malwinko. A tobie się zdarzył fajny wiersz, z zaskakującą ostatnią strofą...

serdeczność do Ciebie...
Ewa

[Leon Gutner]

Letnia sentymentalna kobieca konwencja specyficzna dla ciebie.

Leo poczytał z przyjemnością .

Uszanowanie L.G

[atoja]

lipne lato lipny pan
i na urlop lipny plan...