Snem przywołujesz

[coobus]

 
Sfruniemy z wyżyn, albo może świat się do nas wzniesie,
powyrywa kotwice, drzewom wplecie skrzydła.
Pospadają portfele, smartfony, adresy,
nikomu niepotrzebne na niebieskich wydmach.
 
Niebywałe, jak łatwo rytm kroków roztrwonić
w tak krótkim wypoczynku od wyścigu szczurów.
Może jutro już było, lecz świt je przegonił,
a wczoraj wciąż z mozołem wspina się pod górę.
 
Jak byłem, tak wciąż jestem, z konsekwencją bytu,
choć na chwilę próbując wyrwać się ze stada.
Zapuszczam się w rewiry jeszcze nie odkryte,
gdzie snem mnie przywołujesz i snem odpowiadam.
 

[Leon Gutner]

I tak wciąż pod górę i wciąż a świt przegania jutro .
Jaki byłeś taki jesteś i jak pisałeś tak piszesz Coobi .
Pozostań taki jak najdłużej bo Leonowa chronologia lubi jak wszystko jest na swoim miejscu .
A twoje linijki zawsze są na swoim miejscu w odbiorach Leona .

Znakomite .

Z uszanowaniem L.G.

[P.A.R.]

a ty wciąż coobusie nie gruntujesz płócien
i dajesz się pędzlom prowadzić za dłonie
cokolwiek byś stworzył ja barw nie odrzucę
nawet kiedy czasem zabraknie im powiek...

[Malwina]

zastanawiam się od dawna
kto reżyseruje sny
i czy mnie umieszcza w planie
nie wiem przecież wtedy śpię
po staremu więc zostanie

Zawsze Twoje wiersze dają wiele do myślenia, że niektóre wzruszają to wiadomo.

[iTuiTam]

Sfruniemy z wyżyn, albo może świat się do nas wzniesie,
powyrywa kotwice, drzewom wplecie skrzydła.
Pospadają portfele, smartfony, adresy,
nikomu niepotrzebne na niebieskich wydmach.
...
Zapuszczam się w rewiry jeszcze nie odkryte,
gdzie snem mnie przywołujesz i snem odpowiadam.

Piękne niebieskie wydmy.
Puenta również do zapamiętania: sen woła sen i wspólnie się śnią.

[anastazja]

Zapuszczam się w rewiry jeszcze nie odkryte,
gdzie snem mnie przywołujesz i snem odpowiadam.

- przemawiasz zawsze sercem, cobusku. Pozdrawiam pięknie.