my w sieci

[alchemik]

zagrzebani w szarości wygrzebani z liści
martwego już pokłosia odeszłego lata
wśród marzeń o miłości czasem nam się przyśni
by jak ten liść na wietrze w jasną przestrzeń wzlatać

i pijemy za błędy bo tak przełknąć łatwiej
brniemy w pijanym widzie do samej niedzieli
chowając się w ciemnościach w ucieczce przed światłem
wsadzamy łeb w monitor by życiem się dzielić

na kolanach zbieramy kasztany na szczęście
choć odwróceni tyłem do wschodu nad ranem
o zachodzie piszemy jakieś kiepskie wiersze

tam wmawiamy też sobie że życie kochamy
potem wiercąc się w łóżku zasypiamy wreszcie
w snach znowu wzlatujemy po pobudce sami

J.E.S.

[Leon Gutner]

Ciekawe spostrzeżenia i dosyć sympatyczny klimat .
Jak dla Leona ciut za dużo wyrazów kończących się na - my.
Poza tym w porządku.

Z uszanowaniem L.G.

[alchemik]

Wiem, Leonie, ale to celowy zabieg, a nie maniera.

My.

[eka]

Smutny ten wiersz, Niedźwiedziu.

-------------------
My z tytułu - może chociaż odesłać w niebyt?
Można sobie wmówić, że kocha się życie?