Moderatorzy: eka, Leon Gutner
och, Henryku Ósmy, finezyjnie to ja dziękuję za tę świeżo ściętą...I a la Votre!Henryk VIII pisze: Finezja...
och, Coob, to mnie cieszy, że znajdujesz u mnie coś dla Siebie...coobus pisze: Jak zawsze z ciekawością i satysfakcją.
one się przenikają - mam na myśli te najstarsze kultury, tylko zwykle ortodoksyjni uczeni wola tego nie dostrzegać. A "zakazana archeologia" - o ileż ciekawsza od tej [prawomyślnej, Leonie...Leon Gutner pisze: Pokazywaną przez Egiptologów a także w ujęciu i powiązaniu z astronomią . To samo dotyczy kultury Azteków i Majów. To bardzo ciekawe rzeczy
jak jeszcze do tego dodasz "Szmaragdową tablicę" Hermesa Trismegistosa, czyli Tota, oraz fakt, że w alchemii szmaragd był tym kamieniem, w którym można było zamknąć duszę żywego człowieka, to może mamy już pełen szmaragdowy wachlarz, Quniku...Qń Który Pisze pisze: Szmaragd jest symbolem życia i młodości a szmaragdowa zieleń, to zasługa chromu i wanadu. Chętnie umieszczano je w sarkofagach... miały zapewnić wieczność. "Szmaragd zawiera w swym wnętrzu całą soczystą zieleń przyrody i krystalizuje ją w sobie jako esencję życia" - mówiła św. Hildegarda z Bingen.
och, Leszku, są o wiele poważniejsi badacze, niż Daeniken, którzy próbują połączyć "przedpotopowe" kultury nie tyle może z "obcymi" z kosmosu, ile z jakąś cywilizacją, obecną na ziemi przed istotnym kataklizmem, który położył jej kres, a niedobitki rozeszły się w przysłowiowe cztery strony świata, dając podwaliny pod znane nam kultury "popotopowe"...lczerwosz pisze: Mi kojarzy się z Denikenem i przybyciem obcych w celu doświadczalnej interwencji. Kapłani i sfinks ustanowieni dla zachowania porządku. Nie przestrzegamy, więc można spodziewać się kolejnej interwencji. Lub wszystko do śmietnika. Nie do naprawienia.
och, Miszko, po trzykroć dziękuję więc za trzy róże, i za dobre słowa...misza pisze: edna róża to za mało za taki wiersz
Tom rada, Nicol...Nicol pisze: Sprostałaś
ooo, to się cieszę, Anastazjo, że są w jakimś sensie synkretyczne. I że je czujesz, bo nie sa to słowa radosne...anastazja pisze: Czuję Twoje wiersze, albo raczej słyszę, jak piosenkę.
kota - zawsze, Nicol! W końcu - kot, to kot...Nicol pisze: Ot i uwieczniła kota