wieczornienie

[coobus]

na rozstaju gwiezdnych mgławic
z jednej strony noc truchleje
z drugiej zachód ciągle krwawi
gojąc rany
wieczornieniem
 
w zachłanności upojenia
pierwszym haustem nocy młodej
słońce stacza się skulone
w ciemne brzegi
w białą wodę
 
oszukane obietnicą
przechwyconą  z krzywych luster
sięga opóźnionym dzisiaj
po już bliskie
wczesne jutro
 

[Leon Gutner]

Cóż drogi mój ulubiony poeto Coobusie ...
Nie mogę się tutaj obyć bez słowa - zachwyconym
I tylko pozwolę sobie jedno małe " ale "

Za mało - za krotko

Z największym uznaniem L.G.

[coobus]

Za mało - za krotko

Jestem tylko przejściowym ascetą, Leo. Wykazuję pozorny umiar, który życie zweryfikuje. Lubię się rozgadać, ale jednocześnie bardzo cenię sobie krótkie formy. Żeby błyszczeć, muszą być celne, muszą być jak spojrzenie kobiety, którym cię zadrapie i rana zostaje, choć ona już wsiadła do najbliższego autobusu i zniknęła z Twojego życia. Zniknęła tylko pozornie. Nie piszę tu o tym swoim wierszu, tylko o tych, które zostawiają w nas takie słodkie rany.
Tak więc, zanim się znowu rozgadam pozdrawiam, nie tylko Ciebie, przekaż...

[Leon Gutner]

Przekażę

Nie martw się Coobi i nie zważaj na próżność i zachłanność Leona
Pomiń ją absolutnie w swoich " spojrzeniach kobiet "
Bylebyś tylko chwytał je wszystkie , zapisywał i Leona cieszył odczytami

Z uszanowaniem L.G.

[Ewa Włodek]

krwawią zachody, krwawią świty, truchleją noce a dnie wydaja się martwieć. Cóż, bywa i tak w życiu. Jedyna pociecha, że nie często jest to stan trwały, że czasem barwy świtu, zachodu, łagodność nocy i światło dnia - dają nadzieję, koją. I u Ciebei, Coob, jest ta nadzieja...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[Nalka31]

na rozstaju gwiezdnych mgławic
z jednej strony noc truchleje
z drugiej zachód ciągle krwawi
gojąc rany
wieczornieniem

Te początkowe wersy w pierwszej chwili bardzo mocno skojarzyły się ze świętami Bożego Narodzenia, z nadchodzącą zmianą, której zwiastowano nadejście Syna Bożego. Jakoś sama weszła mi w ucho kolęda Bóg się rodzi.
Dalej już jest czysta liryka i proza życia.
bo w ten sposób można pobiegać po bardzo różnych ścieżkach.

Pozdrawiam serdecznie.

[anastazja]

Jakbym czuła mini smuteczek Coobi? Wieczerniejemy, wszyscy i dość szybko. Bo ileż życia, jeśli wieczór w nas. Prawdziwie, bez fałszu - mój drogi.
Pozdrawiam.

[Miladora]

Nadrabiam zaległości, ale nie czuję przesytu, bo wiersz ma piękny klimat.

Chyba rzeczywiście się za tym stęskniłam.

Tym razem buziaki, Coobusku