tak jak chciałeś

[Nicol]

.


Utoczyłam z kul kokardy
Chociaż dawno wyszły z mody
Nie wiem kto był bardziej hardy
I czy lepsze znam powody

W oczy spojrzeć juz nie zdążę
Pewnie tego nie zrozumiesz
Ale dzielny mały książę
Zdążył mnie odnaleźć w tłumie

W ironicznym kaftaniku
Byłeś zawsze nazbyt gorzki
Wiec kokardy bierz bez krzyku
I poszatkuj je na wstążki


.

[coobus]

Wiersz taki, jak chciałem. To prawda. Jest w nim nutka ta sama, co zawsze u Ciebie. Walentynkowy uśmiech posyłam

[Qń Który Pisze]

Ironiczny kaftanik... Triszkina... a co pod nim?
Slodko-kwaśny Unkle Bens?
Mały Książę... czy potrafi osłodzić gorycz ironicznego kaftanika? Czy może pokłuje się Różą?
Ładny wierszyk... nicolkowy

[skaranie boskie]

Ładny wierszyk.

Racja.
I ładny i... wierszyk.
Takie małe coś w ironicznym kaftaniku.
A mały książę, to chyba więcej tutaj wspólnego z kaftanikiem, niż różą ma, tak mi się zdaje.
I właśnie ta ironia, jako jedyna, broni wiersza. Bez niej zasłużyłby na przemilczenie.

[Leon Gutner]

Poszatkuj - słowo które budzi trwogę albo przywodzi na myśl kapustę .
Przynajmniej w pierwszym odruchu .
Bo wiersz taki jakiego bym chciał a na pewno taki jakiego się słodko spodziewałem u ciebie doczytać .

Z czystą przyjemnością L.G.

[semiramida]

ach, te kokardy:))) podobno mężczyzn podniecają lolitki:))) semi.

[Ewa Włodek]

ironiczny kaftanik, i wstążki mniej poważne od kokard, czy kokardy mniej poważne od wstążek? Ciekawie, Nicol, ciekawie...

pozdróweczki liczne...
Ewa

[Henryk VIII]

Ciekawy wiersz - i ironiczny i zarazem lekki, i ... gorzki. Piszesz:"W ironicznym kaftaniku
Byłeś zawsze nazbyt gorzki
Wiec kokardy bierz bez krzyku
I poszatkuj je na wstążki "

H8