Piosenka o odczuwalnym zanikaniu

[Leon Gutner]

W cieniu nocy
co skąpany w białym puchu
poprzez ciemność duszną szybką
płynie czas

sądna cisza ani słowa
można światła pożałować
albo blasku ale po cóż nam
ten blask

w szybki dotyk
łyk pieszczoty już nic więcej
wtula jasność wątły płomyk
foton z łez

tak się boisz nie czuć więcej
ślizgasz noc po mojej ręce
można przecież bez księżyca
można bez

ten kto gubi tracić umie
to ta pewność
którą dźwigasz tak jak chyba
nigdy nikt

nie wiadomo czy w tej chwili
z mrokiem mi się znów nie mylisz
jeśli nawet pęknie szyba
mrok już znikł

jeszcze po coś ciemną nocą
w mgle tak gęstej
że zawiesił na niej pająk
swoją nić

snujesz miłość w moją stronę
przez wspomnienie zrozpaczone
można jednak żyć bez siebie
można żyć

[ble]

Temat smutny, ale lekkość wiersza zachwycająca

[Leon Gutner]

Smutne tematy to specjalność Leona

Dziękuję za opinię .

Z uszanowaniem L.G.