***(Oto nierzeczywistość... )

[ble]

Oto nierzeczywistość. Jest bardziej konkretna
niż fakt. Obraca barwy, żeby płomieniały
ostrym fioletem śliwek, by masturbowały
miąższem dokoła pestki. Było tak, pamiętam.

I znów nabrzmiewam z wolna, w stronę zmyśleń puchnę,
wilgotnieję czekając. Obłe kształty brzemię,
rodzę długą dżdżownice. Jak powstała, nie wiem.
Przesuwa się mozolnie, odcinkami. Utnę

jej rdzeń i może wwlekę na siebie tę lepkość,
którą wytwarza chemia, nieznośne pragnienie,
by skleić w kilku punktach coś, co już linieje
bez możności odwrotu, prawdę ostateczną.

Tu i tam w jednej chwili śliski ślad na trawie,
czy coś więcej oznacza niż ślimaczą drogę
powolnego znikania? Zniknąć przecież może
Borges w czapce niewidce. Tutaj go zostawię,

schowanego w nicości, obcego dla zdarzeń
w mierzwie czynów i doznań.

[Leon Gutner]

Podobają mi się twoje formy, twój styl i twoje ujęcia poruszanych tematów.
Odnajduję w tym wszystkim coś poetyckiego dla siebie .

Z przyjemnością L.G.

[lczerwosz]

zmyślenia są zazwyczaj bardziej doskonałe niż realność, która jest dla nich wzorem oraz ideałem;
przecież bez tego wzoru nie da się zmyślić niczego na kształt ani na dotyk;
dotyk wilgoci jest specjalny, jak kolor wysokiej rozdzielczości, tzw. true color, z gradacją powyżej zdolności postrzegania;
w zmyśleniach niczego sie nie krępuję, niczego nie brzydzę;
i nie wstydzę sie, że coraz jest mniej mnie;
tak sobie pomyślałem na marginesie, zapisałem;
silna inspiracja, dziękuję.

[ble]

Iczerwosz - doskonale wyczułeś nierzeczywistość. Czytelnik Borgesa?
Leon Gutner - cieszę się, że wiersz trafia Twoje znaczenie poetyckości.
Dziękuję Panom za komentarz:)

[Ewa Włodek]

czy to takie do końca nierzeczywiste, Olu? Czasem rzeczywistość - jak "odlot"! Lepka, gęsta atmosfera, w zasadzie nie ma czego peelce zazdrościć. Oddana kapitalnie. W moim guście. Ale:

Mozolnie odcinkami przesuwa się . Utnę

ten wers ja by może widziała tak: "Przesuwa się mozolnie, odcinkami. Utnę."
Co Ty na to?

pozdrawiam ciepło...
Ewa

[lczerwosz]

doskonale wyczułeś nierzeczywistość. Czytelnik Borgesa?

No kiedyś dawno. Ale te klimaty zostały, choć wcale niekoniecznie są z jednego autora przecież.

[ble]

Te klimaty są w nas od początku świata, maszrację. Borges je tylko spisał.

Ewuś, masz rację, przestawię.

Pozdrawiam i dziękuję Szanownemu Państwu