Na deser

[misza]

Drzewa pachną na wiosnę jak schłodzony deser
podany ciut za wcześnie, ale właśnie teraz
smakuje obietnicą nadchodzących godzin.

Słuchamy, gdy nad polem opowieść się niesie
przez bruzdy ciemnych rowów, gdzie woda przybiera
i oddaje się ziemi, która będzie rodzić.

Maj należy jeść na czczo przymknąwszy powieki:
łakomie, bez umiaru, przecież nam nie szkodzi
nawet księżyc na zimno wiszący wysoko.

Rozkwitniemy ogrodem, jeszcze czas daleki
śnieżnej bieli. Wsiądziemy do zielonej łodzi,
by popłynąć przed siebie i nieważne dokąd.

[Leon Gutner]

W pełni najedzony i emocjonalnie syty.
Cudnie Miszko .
Znowu

Z uszanowaniem L.G.

[eka]

Słuchamy, gdy nad polem opowieść się niesie
przez bruzdy ciemnych rowów, gdzie woda przybiera
i oddaje się ziemi, która będzie rodzić.

Pięknie wiersz płynie, a powyższy fragment szczególnie w przedwiośniu.
Pozdrawiam.

[misza]

Na przedwiośniu świat pięknieje.
A My z nim

[coobus]

Rozkwitniemy ogrodem, jeszcze czas daleki
śnieżnej bieli. Wsiądziemy do zielonej łodzi,

Potrafisz, potrafisz... Czarujesz słowem po raz kolejny.

[Ewa Włodek]

wiosna pachnie cudownie, Miszko, świeżymi pączkami liści i łuskami, opadłymi z tych pączków na wilgotną ziemię, na której się macerują. I to jest - moim zdaniem - aromat nowego życia.
A Twój wiersz - super!

uśmiechy...
Ewa

[misza]

Bardzo tęsknimy do owego aromatu i rośnie nasz apetyt.
Ale przecież już tak blisko