Bardzo smutny wiersz o poezji

[skaranie boskie]

Lubie (takze) wiersze, ktore plyna zwyczajnie, wprost grzecznie niosac jasna tresc.

Ja je lubię bez "także", Bartosiu.
Z udziwnieniami zawsze mam kłopot.
Chyba ten stary Niemiec na A nie pozwala mi się w nich doszukać sensu...
Miło, że wpadłaś.

[nienażarty]

wiersz w swoim smutku radość skrywa
i jest motorem wszelkich działań
co by nie mówić i nie gdybać
siła słów wiersza jest nie mała

kto taki wiersz choć raz usłyszał
duchem od razu się odmienił
nie straszy hałas ani cisza
najistotniejsze sobie ceni

[bartosia]

No dobrze, Skaranie, mialam napisac: PRZEDE WSZYSTKIM (zamiast - takze)
Wierszy z udziwnieniami w zasadzie nie lubie, lecz bywaja wyjatki
Zadales mi zadanie z tym starym Niemcem...

[alchemik]

Gdyby mnie ktoś skomplementował grzecznością, to bym chyba niegrzecznie udusił ją/ jego w uścisku.
Na szczęście ja zauważyłem tylko melancholię, a nie grzeczny przepływ skanalizowany.
A Alzheimer, nie lubi, żeby o nim pamiętać, choć jest na początku alfabetu.

[bartosia]

Gdyby mnie ktoś skomplementował grzecznością, to bym chyba niegrzecznie udusił ją/ jego w uścisku.
Na szczęście ja zauważyłem tylko melancholię, a nie grzeczny przepływ skanalizowany.
A Alzheimer, nie lubi, żeby o nim pamiętać, choć jest na początku alfabetu.

O zadnej kanalizacji nie bylo mowy, raczej o spokojnej rzece.

Dziekuje slicznie za podpowiedz, bo nijak nie moglam doszukac sie powiazan z "Adolfem"
Grzecznosc jest mile widziana, jesli szczera;
duszenie - nieco mniej, a uduszenie w ogole nie.
Pozostaje mi wierzyc w alchemie.