Minimalizm

[Malwina]

Każdy coś ode mnie żąda,
a ja muszę być rozsądna.
Mąż codziennie- moja miła,
znów pieniądze roztrwoniłaś.

Bank wciąż proponuje kredyt,
och, napytam sobie biedy.
Koleżanka dzwoni do mnie,
pyta, czy mam dziś wychodne.

Pies wyciągnąć chce na spacer,
by wyprawiać dzikie harce.
Telewizja przypomina,
kilka złotych jesteś winna.

Co ja zrobię, zniknę sobie,
zgaszę, ściszę,drzwi na skobel.
Będę zatem – niedostępna,
nie dam deptać po mych piętach.

Kiedy zechcę, to się zjawię,
będę grzeczna, miła nawet.
Uśmiechnięta, szczodra,chętna,
będę mówić jak najęta.

Zgodzę się na propozycje,
jeśli trzeba to pożyczę,
oddam w porę niewątpliwie,
mogę nie mieć, aż się dziwię.

[kerim13]

Nikt nie powiedział, że ma być zawsze poważnie i grobowo. Tu jest lekko i zwiewnie. Jakoś mi się ten wiersz skojarzył z krótką sukienką, którą wiatr podrywa, odsłaniając dziewczęce uda. (zbereźnik jeden!) Rytmicznie bez zarzutu. Rymy też. Czyli bez zarzutu. Bardzo przyjemna lektura.

[Leon Gutner]

Mam słabość do tej twojej tkliwej poetyki .
Z pewnością nie trwonionej - jak pieniądze .

Nie przewiduję większych zmian w tej kwestii a zatem z przyjemnością .

Z uszanowaniem L.G.

[alchemik]

Ładny, dobrze zrymowany i zrytmizowany, lekko płynący wiersz.
A mam niejakie pojęcie o rymowaniu.
Raczej z takich lekkich wyliczanek, a więc niespecjalnie ambitny, za to wywołujący uśmiech spowodowany ironią i autoironią.
Ale kto powiedział, że każdy wiersz musi mieć super głębię.
Sam od czasu do czasu piszę dla zabawy lekkie wierszyki.

Nie podoba mi się pierwszy wers, a to z powodu formalnej kwestii gramatycznej.

Każdy coś ode mnie żąda,

Poprawnie powinno być czegoś żąda,
ale to oczywiście zaburzyłoby rytm.
A może więc tak?
Każdy ciągle czegoś żąda.
Zaimek dzierżawczy mnie nie jest konieczny.
Wszak reszta wiersza jest w pierwszej osobie.

[skaranie boskie]

Sugestia Alchemika, odnośnie pierwszego wersu, ze wszech miar słuszna.
Poza tym, jest ok, z wyjątkiem braku spacji po jednym przecinku.
A tak między nami - nawet, gdybyś nie podpisała, wiedziałbym, że to twój wiersz, Malwino.
Stały się rozpoznawalne.

[Malwina]

skaranie- to jest miłe, że piszę tak a nie inaczej i można mnie poznać, po prostu- przybijam pieczątkę, ot co!

[Malwina]

Dziękuję alchemiku za wnikliwość i podpowiedź.