babie lato

[ELKA]

srebrne niteczki zbieram już od rana
będzie szal cudny ogrzewał mnie zimą
bo każda nitka w księżycu skąpana
i wszystkie grzeją jak domowe wino

może to srebro magika jest datkiem
lecz wolę myśleć że księżyc miał randkę
z piękną dziewczyną poznaną przypadkiem
gdy rozpoczęła w nocy cichą gadkę

a on zobaczył długie czarne włosy
i w bladej twarzy gorejące oczy
więc ją zaprosił na spacer choć bosy
tak zachwycony mleczną drogą kroczy

zazdrosne słońce rozstania przyczyną
gdy prawie gwałtem wyganiało gwiazdy
i smutny księżyc zakończył z dziewczyną
spacer bo przecież tak dziś kończy każdy

tylko na dowód pozostawił w dłoni
pukiel jej włosów które posiwiały
nadal z czułością przyciska do skroni
kiedyś mu przecież tyle szczęścia dały

kiedy już lato do jesieni zmierza
garstka tych włosów po ziemi się plącze
z rosy powstają wychodzą z alkierza
zdobi je ciągle zawstydzone słońce

[Lucile]

w tym "śpiewnym zapisie" zgrzyta -

gdy rozpoczęła w nocy cichą gadkę

taki kolokwializm chyba tu "sterczy'" - ale, to tylko moje odczucie.

I jeszcze jedno - wiersz napisałaś jedenastozgłoskowcem - a w czwartej strofie, w czwartym wersie sylab jest osiem.

Miłej niedzieli - może przy muzyce Chopina, właśnie trwają przesłuchania
Lucile

[ELKA]

Poprawiłam Lucile i dziękuję, że zauważyłaś - już poprawiłam.

Ta gadka, bardziej do rymu pasowała, ale zawsze można coś zmienić...

Pozdrawiam

[lczerwosz]

No...
to najlepszy z tych, co pokazałaś

[ELKA]

Widzisz Leszku...to Wasze nauki, za które dziękuję.

Pozdrawiam.

[Leon Gutner]

Ooo tak - to najlepszy wiersz z tych wszystkich twoich czytanych przez Leona .
Pierwsza i ostatnia strofa najlepsze .
Rymy dokładne przeszkadzają i czuć że wymuszają treść .
Powodzenia w dalszej drodze El.

Z uszanowaniem L.G.

[ELKA]

Dziękuję Leonie, za przeczytanie i komentarz...

Podnosisz mi poprzeczkę coraz wyżej,
a ja nie wiem, czy uda mi się do niej doskoczyć,
ale skoro Ty wierzysz we mnie, to może i ja
powinnam uwierzyć w siebie...tylko, że to trudne.


Pozdrawiam. elka.