ponurnik II

[Alga]

powietrze jeszcze nie tak ponurzyste
choć lepkość miarą pajęczą się mierzy
nie tłumi kroków jeszcze daje myśleć
o jutro spytasz - nie warto mu wierzyć

lica kamienic do zmokłych latarni
wykręca szepcząc jam złoty listonur
poecie radzi mrzonek puch odgarnij
duszę zasypuj idzie mrok i chłody

żadna szczapa już nie wygna z pościeli
wilgoci z twarzy nie wyliże do cna
żaden wers bez barw w palecie popieli
samotnie króluje dryfująca kra

[eka]

choć lepkość miarą pajęczą się mierzy

Czuję, czytając, jak zdzieram z twarzy gęstą, grubą, lepką pajęczynę.

Szaro, ciężko i ponuro. Klimat oddany.

[Leon Gutner]

Klimat jest i to bardzo fajny .
Mam natomiast wrażenie że linijki gonią swój własny ogon w drugiej strofie
Trudno się tam rytmicznie przebić .
Nie jestem też do końca przekonany do zmiany w ostatniej strofie .
Konkretnie chodzi o jednosylabowe rymy .
Manewr który tyle dobrego co i złego przynieść może .

Tutaj wiersz zrobił klimat .
A ten jest niepodważalny i bardzo przyjemny .

Z uszanowaniem L.G.

[ono]

pię4kne

[Alga]

choć lepkość miarą pajęczą się mierzy

Czuję, czytając, jak zdzieram z twarzy gęstą, grubą, lepką pajęczynę.

Szaro, ciężko i ponuro. Klimat oddany.

Nie liczyłam, że się uda, dziękuję

Klimat jest i to bardzo fajny .
Mam natomiast wrażenie że linijki gonią swój własny ogon w drugiej strofie
Trudno się tam rytmicznie przebić .
Nie jestem też do końca przekonany do zmiany w ostatniej strofie .
Konkretnie chodzi o jednosylabowe rymy .
Manewr który tyle dobrego co i złego przynieść może .

Tutaj wiersz zrobił klimat .
A ten jest niepodważalny i bardzo przyjemny .

Z uszanowaniem L.G.

Leonie - tak, czuję. Trzeba będzie powrócić.

ono -

Wszystkim dziękuję za czytanie i wpis.