gemelli

[Miladora]

tam nad horyzontem wschód czy zachód płonie
i tak nie czekamy póki nie ma na co
nikt już nie usłyszy kiedy szum ucichnie

wplecie się wraz z nami w kołyszące liście
odejmując skrzydła rozedrganym ptakom
gdy nad horyzontem wszystko dzisiaj płonie

nie rozpoznasz twarzy w lustrzanym załomie
ulegając strunie której dźwięk staccato
tłumi poszum wezwań kiedy wszystko cichnie

szept traci znaczenie każda barwa pryśnie
z oddalenia twarze bieleją jednako
i tylko horyzont jeszcze żarem płonie

rozdzierasz w pamięci słowa rozjarzone
odchodzimy w strzępach ulegając znakom
słyszysz jak ja słyszę choć melodia cichnie

nie znikamy jednak wplątani rozmyślnie
poprzez cień ażuru muśnięty poświatą
w niesłyszalność wokół kiedy wszystko cichnie
w horyzont na którym wschód i zachód płonie





eksperyment z formą villanelli

[Ewa Włodek]

według mnie - udany ten eksperyment. I piękny nastrój...


Serdeczności liczne i uśmiechy, uśmiechy...
Ewa

[Leon Gutner]

Villa horyzontalna .
Nie jestem fanem tego stylu bowiem uważam go za trudny i podziwiam tylko jeśli ktoś robi to dobrze .

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

Dziękuję, Ewuńko i Leonku.

Prawdę mówiąc, ten wiersz powstał w duecie z kimś, a jego "bliźniak" opowiadał o północy i południu.
Ale mam do niego sentyment i dlatego zdecydowałam się na dodanie w pojedynczej formie.
Miło mi, że został przeczytany.

Dobrego Wam

[stary krab]

Dobrze Ci to poszło,
wybrzmienie finalnego czterowersu całkiem przyjemne.

[Miladora]

Dzięki, Krabuniu, za miłą wizytę w Nowym Roku.

Wszystkiego Najlepszego

[e_14scie]

cudeńko
tyle za komentarz

[perfidny krasnal]

krasnalowi po przeczytaniu zapłonął
zarówno wschód jak i zachód

kranal podnosi kufel
rozedrgana ręką


p. krasnal

[Miladora]

Dzięki, Listeczku i Krasnalku.

Dobrego