Mazury, aktorka i ja ( z cyklu monidła)

[Piotr Zaleski]

Wieczór już zapadł nad Bełdanami,
a lipy we wsi pachną lipcowo.
Świetliki kreślą swymi dupkami
esy - floresy nad moją głową.

Znów księżyc w nowiu wreszcie pozwolił
zabłysnąć gwiazdom na firmamencie,
a moja Gwiazda gorzałę łoi
bo jest aktorką - z tych na zakręcie.

Sennie gdzieś żabiec zaplemnia żabę,
w gąszczu łopianów czy innych trzcinach.
Też bym przytulił kobitkę w trawie
lecz jest pijana - angaż opija.

Świerszcz zaś cykadzie robi pod skrzydło,
skrzczypiec swój wyjął, kusi niebogę.
Zagrał okropne w mollu monidło -
jak on rzępoli – kurna, nie mogę.

Chciałbym swój skrzczypiec wyjąć i zagrać
tej świerszczowinie na łajbie naszej.
Zostanie jednak w plecaku viagra
aktorka biedna - bo walczy z kacem.

Lipiec, Mazury i piękne noce
a guzik wyjdzie z tego wszystkiego
kiedy na łódkę weźmiesz artystkę
taką z teatru - objazdowego.

[skaranie boskie]

Sameś sobie, peelu, winien.
Jeśli do łódki, to z opływowego brać trzeba, a nie z objazdowego. Te nie dostają przynajmniej morskiej choroby na widok kilku kieliszków...
Wesołe to twoje monidło.

[Liliana]

Podoba mi się, Piotrze.

[Malwina]

Sporo elementów erotycznych, jak to w lipcu, trudno zachować w takim klimacie umiarkowanie

[Leon Gutner]

Balladowo , opisowo , klimatycznie.
Fajnie .

Z uszanowaniem L.G.

[Halina S]

Niczym ballada na tej łódce. Niezmiennie podoba mi się i urzeka ten wiersz

pozdrawiam serdecznie.