Dziwny kierowca autobusu

[Piotr Zaleski]

uciekł mi autobus jadący do raju
było tuż po siódmej stałem na rozstaju
dróg rozpoznawania dobrego i złego
lecz uciekł z przystanku nie wsiadłem do niego

niosłem ciężkie torby z bagażem doświadczeń
szedłem z nim po ścieżkach błędów i wypaczeń
gdy autobus jechał podbiec próbowałem
lecz toboły wielkie więc się zadyszałem

kierowca mnie widział wiem bo patrzył na mnie
z ciężarem doświadczeń biegłem ślamazarnie
byłem już tak blisko drzwi zamknął przed nosem
miał kaptur na głowie na ramieniu kosę

[alchemik]

Hmm...

Przykro mi, ale zarówno treść, która nie niesie w sobie nic nowego, jak i forma, która z kolei jest rymowanką gramatyczną, nie pretendują tego wiersza do wielkości.

Piotrek, jest słaby, naprawdę.

Trzeba przyznać, że rytmiczny.

Jurek

[Piotr Zaleski]

Piotrek, jest słaby, naprawdę.

Cóż. Biorę na klatę
Pozdrawiam i idę się poprawić
Piotrek

[eka]

kierowca mnie widział wiem bo patrzył na mnie
z ciężarem doświadczeń biegłem ślamazarnie
byłem już tak blisko drzwi zamknął przed nosem
miał kaptur na głowie na ramieniu kosę

Całe szczęście!


A może z interpunkcją?

Uciekł mi autobus jadący do raju.
Było tuż po siódmej, stałem na rozstaju
dróg rozpoznawania dobrego i złego,
lecz uciekł z przystanku, nie wsiadłem do niego.

Niosłem ciężkie torby z bagażem doświadczeń,
szedłem z nim po ścieżkach błędów i wypaczeń.
Gdy autobus jechał, podbiec próbowałem,
lecz toboły wielkie, więc się zadyszałem.

Kierowca mnie widział, wiem, bo patrzył na mnie.
Z ciężarem doświadczeń biegłem ślamazarnie,
byłem już tak blisko, drzwi zamknął przed nosem.
Miał kaptur na głowie, na ramieniu kosę.

[Leon Gutner]

Tak .
Nie jest to dzieło wyjątkowe ale sam pomysł wart jest pochwały i na pewno wart był poczytania

Z uszanowaniem L.G.