Dźwięki

[Halina S]

Ta pracownia nigdy nie milczała,
choć koledzy mówili ale cisza.
Mariusz śmiał się, przecież nie był głuchy;
najważniejsze dźwięki pierwszy słyszał.

Kiedy kolor traciłam włączał płytę,
z jakąś czułą, serdeczną piosenką
i na biurku kładł słodkie landrynki,
które barwę niosły zawsze ciepłą.

Często pukał się w czoło, zdziwiony,
gdy prosiłam by usuwał spacje.
To znaczyło jesteś bardzo głupia,
w nich jest miejsce na myśl, na tonacje.

Kopał krzesło nerwowo, migając
Jakże możesz akordów nie słyszeć?
W tych odstępach wiatr, oddech i Lennon.
Uszy zamknij spoglądając w ciszę.

Teraz patrz na moje dłonie! Słyszysz?

W głos roztańczał landrynki, brzmienia
wibrującym pod chmury blaskiem.
Między nami płynęła melodia,
Mariusz uczył mnie robić spacje.

[Leon Gutner]

Kilka naprawdę dobrze zapisanych zestawień w połączeniu z pomysłem zaciekawiło .

Ale ubrałaś to Halinko w podobne linijki jak np : które barwę niosły zawsze ciepłą - i bardzo to spłyciło estetykę wiersza .
Mimo to poczytałem z dużą ciekawością bo motyw wiersza wart odnotowania .

Z uszanowaniem L.G.

[Halina S]

Dziękuję Leonie. Bardzo chętnie zobaczyłabym Twój punkt widzenia(wersję) tego wiersza, gdybyś znalazł czas oczywiście.

Pozdrawiam serdecznie