(*)

[Tomek i Agatka]

jest taka chwila że w rąk testament
wpada ostatnia skarga ze skarg
wszystko się staje nieopisane
słowa za małe by oddać żal

z utkań szelestu mgły na wietrze
z otarć i skropleń po szum tła
drżenie się składa w ciszy esencję
dłonie zbyt słabe by unieść dzban

jest taki moment że rąk trzęsienie
rozsiewa popiół w kącikach ust
wszystko się staje niedowierzeniem
wrzask nie ma siły by przejść przez próg

z objęć i ujęć obezwładnień
wrzenie przejmuje szorstkość traw
po krople rosy szmer i tratwę
nie ma ratunku dla końca gam

gdzieś poza ciszą nieba sklepieniem
jest taki woal co skrywa dal
za granic dźwiękiem takie wytchnienie
co gładzi troskę i każdy strach

z fazy na fazę księżyc blednie
pękaty garnie tuli garb
grudnieje ziemia w dzwonny szkielet
kamień o kamień zagłusza trzask

w sercach i źródle tkwi taki werbel
co rytm ostatni nadaje drżeń
z mgły i powietrza gubi się haustem
w leśnych poszyciach jak ptasi trel

[eka]

Szacun, i nie dziwię się, że brakuje mi słów na wyrażenie maestrii utkania tego momentu, tego czasu.

z utkań szelestu mgły na wietrze
z otarć i skropleń po szum tła
drżenie się składa w ciszy esencję
dłonie zbyt słabe by unieść dzban

jest taki moment że rąk trzęsienie
rozsiewa popiół w kącikach ust
wszystko się staje niedowierzeniem
wrzask nie ma siły by przejść przez próg

z objęć i ujęć obezwładnień
wrzenie przejmuje szorstkość traw
po krople rosy szmer i tratwę
nie ma ratunku dla końca gam

I to:

taki werbel
co rytm ostatni nadaje drżeń
z mgły i powietrza gubi się haustem
w leśnych poszyciach jak ptasi trel

[Tomek i Agatka]

Eka, sprawiłaś mi ogromną radość, Dziękuję najgoręcej!

Czasami tak bardzo brakuje słów, żeby wyrazić, wykrzyczeć żal...,

ten wiersz to zaledwie próba...

próba głosu, która ma swoją zapisaną melodię.


Dziękuję i pozdrawiam cieplutko z Wisły

[Leon Gutner]

Moje to nastroje i klimaty dlatego z dużą przyjemnością .

Z uszanowaniem L.G.

[Tomek i Agatka]

Dziękuję Leonie, bardzo, bardzo za ten ważny dla mnie ślad.

Pozdrawiam najserdeczniej

Agnieszka