sny

[jabberwocky]

Sny, co w poduszce mojej uwięzione
są obietnicą, a będą wspomnieniem
nie opowiedziane, jeszcze nie wyśnione
w puchu czekają chwili odpowiedniej.
Otulone miękko jak skarby tajemne,
jak klejnoty koronne co ceny nie mają
nagrodą się staną za noce bezsenne
i wraz ze mną nocy jedynej czekają
kiedy nic już nie mając i wszystko straciwszy
tylko one zostaną w poduszce ukryte
gdy już mnie nie spotka los gorszy, straszliwszy,
sny się owe wyświetlą mi w głowie nad ranem.

[Leon Gutner]

Mej głowie oraz bezcenne bezsenne to zestawienia które ukuły Leona .
Pachnie tu zapachem starych mistrzów a ja lubię taką woń .

Z przyjemną ciekawością L.G.

[pallas]

Widzę, że sen, temat w poezji częsty. Mamy w wierszu sen jako obietnice, która nie wychodzi po za ramy naszego umysłu, projekcji. Kiedy już się nam śnią to nad ranem. Tak, aby dać nam ukojenie, jak i zapowiedź następnych marzeń sennych. Rymy mi się podobają są zauważalne, ale nie nachalne, płyną razem z czytaniem wiersza.

Piotr

[Leon Gutner]

Poprawiłeś jak mogłeś Jabb . Poprawki jak najbardziej poprawiły wiersz .

Z ukłonami L.G.

[Stella]

Smutno i nostalgicznie. Podoba się.

[skaranie boskie]

Sny nad ranem, jak marzenia o potędze...
Tak, jakieś echa mistrzów, może jednego. Coś jest w wierszu.
Rymów wysokiego lotu nie ma, rytm średni, przesłanie dość senne, a przecież... Coś jest.