W szponach poezji

[ewa janus]

Budzą się bladym świtem, albo w pół nocy,
lub w środku dnia wpadają w przedziwny trans.
Widzą złudzenia, słyszą bezgłośne głosy,
stają się poetami par excellence.

Stają się chcą, czy nie chcą: chamy, złodzieje,
pacjenci z psychiatrycznych, sterylnych sal,
starsi panowie, dziwki i stręczyciele.
Twórcy dzieł wiekopomnych, niepomnych chał.

Wszystkim poezja siłą wciska do dłoni
ołówki i notują na czym się da,
i uprawiają z weną ekshibicjonizm,
w dobroci nieb zgłębiają genezę zła.

Wzlatują nad poziomy poezji mocą.
Na ziemię ich sprowadza krytyków głos.
Tu słychać: zaznacz- usuń, tam ciemną nocą
widać w niejednym oknie płonący stos.

Ewa. Janus

[Leon Gutner]

Jeśli wiersze mają służyć podobnym tematom to oczywiście służyć będą ale Leona czytelnika to nie bawi .
Znów mam wrażenie ogromnego potencjału pomalowanego na nieodpowiedni temat .
Dziwnie zabrzmiało mi zgłębianie w dobroci nieb??
Niepotrzebne zawiłości .
Gdzieś tam podczas czytania przyszła mi do głowy myśl nachalna . Nikt niczym się nie staje . Jesteśmy jacy jesteśmy i tylko ludźmi . Trudy życia i inni ludzie czasami czymś lub kimś nas czynią .

Dobra forma , nienaganna rytmika , temat nie dla Leona, nie o tym chciałbym czytać wiersze .
Takie zdanie Leona .

Z uszanowaniem L.G.

[ewa janus]

Cenię szczerość Leona. Pozdrawiam