...po fotografii

[alchemik]

Rozpostarło śniegowym okryciem.
Przystroiło i śmietnik za oknem.
Biała pani, zimna, zwodnicza
kusi – zlegnij, złóż kości, odpocznij.

Odwróciłem twe zdjęcie do ściany,
lecz wciąż ramy przenikam spojrzeniem,
nie mogę zapomnieć, kochana,
jaka byłaś cudownie wiosenna.

Powiadałaś, że dotyk nie starczy,
maluj lustra skrzywionym uśmiechem,
opisz wierszem na pomarańczy
czułości – zielonym atramentem.

Znów przeklinam, by w piersi nie grało
tej kantyczki przesmutnej, jesiennej,
gdy wraz z liśćmi, duszą i ciałem
odpłynęłaś żurawiem na niebie.

Więc przytulę się jednak do zimy,
może zblednę, wchłaniając mróz w kości,
wszak mi krzywdy już nie uczyni.

Pusta ramka, a pełna miłości.

[EdwardSkwarcan]

Odwróciłem twe zdjęcie do ściany,
lecz wciąż ramy przenikam spojrzeniem,
nie mogę zapomnieć, kochana,
jaka byłaś cudownie wiosenna.

Dlaczego? I co ukrywasz za kropkami w tytule?
Czyżby wspomnienia były trudne?

Ładny kawałek słowa.

[Leon Gutner]

Dwie ostatnie strofy bardzo mi się spodobały .
I puenta .

Z uszanowaniem L.G.

[alchemik]

Zadajesz bardzo niedyskretne pytania, Ed.
dziękuję, Leo, przynajmniej za docenienie dwóch ostatnich strof.

[Liliana]

Bardzo ładny wiersz, Jurku.

Tylko w ostatnim wersie rytm jest zaburzony. Jeśli się czyta zgodnie z akcentami poprzednich wersów, wychodzi tak:

Powiadałaś, że dotyk nie starczy,
maluj lustra skrzywionym uśmiechem,
opisz wierszem na pomarańczy
czułości – zielonym atramentem.

czułość skreśl atramentem zielonym - tak byłoby rytmicznie, ale nie ma rymu (daję tak dla przykładu).

Pozdrawiam serdecznie, Liliana

[alchemik]

Dziękuję, Liliano. A rytm zaburzony celowo. Specjalnie umieściłem pauzę. Wers ma się kończyć na czułości i po chwili kontynuowany zielonym atramentem. Rytm i melodię wiersza mam obcykane przy czytaniu na głos. Zwróć uwagę, że każdy trzeci wers w strofie jest krótszy o głoskę od poprzednich. I to jest celowe dla melodii z kolei.

Jerzy

[Liliana]

Zwróć uwagę, że każdy trzeci wers w strofie jest krótszy o głoskę od poprzednich.

Zwróciłam. I to wierszowi źle nie czyni, więc o tym nie wspominałam.

Co do ostatniego wersu - ja się tu zacinam, ale skoro taki zapis był zamierzony, to się upierać nie będę.

[Henryk VIII]

Podoba mi się w całości. Wszystko, oprócz kursywy, którą uważam za bez sensu - ale Ty będziesz jej bronić. Bo to... foto. Dlatego niechaj Ci będzie. Kursywa dla Ciebie, dla mnie bez tego " tropu".
h8